Devolder is de nieuwe Flandrien.
IJzersterke Stijn Devolder wint 92ste Ronde van Vlaanderen
Dopingschandalen beheersen de laatste jaren het wielrennen waardoor mijn belangstelling voor die sport sterk is afgenomen. Toch zijn er nog een paar koersen - De Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix - die mij blijven boeien.
Zo’n finale waar het tot de laatste kilometer ongemeen spannend blijft. Je zit op het puntje van je stoel, je beweegt constant je romp naar voor omdat je denkt dat je op die manier Stijn Devolder helpt vooruit stuwen. Een ronduit belachelijke gedachte.
Op vier kilometer van de streep zie je Flecha als een losgeslagen paard naderen tot op negen seconden. Je houdt je hart vast, zal Stijn het volhouden.
Devolder panikeert niet, hij blijft de molen goed ronddraaien. Hij is verstandig en kijkt niet om. Omkijken en Flecha zien naderen zou de verzuring in de spieren fataal voelbaar maken en hem de adem afsnijden.
De vod van de laatste kilometer, gewonnen spel, de ontlading aan de meet samen met duizenden supporters (in Meerbeke en thuis voor de buis), de emotionele omhelzing na de aankomst. Jongens, wat kan koers toch mooi zijn. Je zou bijna vergeten dat doping nog steeds in het peloton aanwezig is.
1 opmerking:
massa beweging.positieve hysterie.
naar 't schijnt lagen er veel papiertjes op de verlaten muur vanmorgen...
:)
Een reactie posten