ORAKELNACHT - PAUL AUSTER - ROMAN

De vierendertigjarige schrijver Sidney Orr is herstellende van een ziekte die hem bijna fataal werd, wanneer hij op een dag een kantoorboekhandel binnenloopt in Cobble Hill, Brooklyn. Hij koopt een blauw schriftje. Het is 18 september 1982. Negen dagen lang zal zijn leven beheerst worden door de vreemde werking van dit lege schriftje; hij wordt gevangen in een web van griezelige voorgevoelens en verwarrende gebeurtenissen. Zijn huwelijk lijkt te zullen stranden en zijn geloof in de werkelijkheid wordt ondermijnd.

Eindelijk weet Orr zijn melancholie en claustrofobie te stelpen, al schrijvende: 'Misschien is dat waar schrijven om gaat. Niet gebeurtenissen uit het verleden vastleggen, maar dingen in de toekomst laten gebeuren.' De macht van het geschreven woord lijmt de verschillende verhalen in 'Orakelnacht' aan elkaar. Woorden kunnen moorden.

In 'Orakelnacht' etaleert Auster hoe literatuur de motor van willekeur en chaos die het toeval is, kan ontmantelen. 'Orakelnacht' is een heerlijk pleidooi voor literatuur, in een van de knapste romans van een van de knapste oeuvreschrijvers van deze tijd. (bv – Humo)

Maar wat Orakelnacht in zijn oeuvre bijzonder maakt, zijn de personages. Natuurlijk, je ziet ook wel dat het bedachte figuren zijn. Of zelfs door bedachte figuren bedachte figuren, die dan weer figuren bedenken. Of zoiets. Maar dit keer leef je wel echt tot aan de gruwelijke finale met Sidney en Grace mee. Omdat het nu eens meer zijn dan alleen pionnen in een superieur literair spel. Het zijn haast mensen van vlees en bloed!
Dit is een roman voor het hoofd én het hart, denk je aan het eind verbaasd. En om daarvan te genieten hoef je geen heimelijke opschrijfboekjes-verzamelaar te zijn. Al helpt het natuurlijk wel. (Het Parool – D. J. Arensman)

Paul Austers betoverende elfde roman is tegelijkertijd een bespiegeling over de werking van tijd en een reis door het labyrint van de verbeelding.