De politieke paringsdans is nog volop aan de gang. Volgende week wordt het echte spel gespeeld. Pas dan valt te zeggen welke richting het uitgaat. Deze week werd het veld verkend, zijn posities ingenomen, is tijd gewonnen. Werd nagedacht over de gevolgen van de verschillende scenario’s.
Nog steeds is niet duidelijk of het een grote coalitie wordt, dan wel een zonder de N-VA of zonder Open VLD. Terwijl N-VA-voorzitter Bart De Wever tijdens zijn overwinningsspeech afgelopen zondag, in interviews daags na de verkiezingen en tijdens het voorzittersdebat in Terzake 09 zichzelf buiten spel aan het zetten was, stuurde hij maandag drastisch zijn communicatie bij. De N-VA wil zeer graag besturen, wil water in de wijn doen, en die woorden van de voorbije dagen moeten niet zo ernstig genomen worden. Bovendien zal de N-VA niet meer communiceren, vooral om niets meer verkeerd te zeggen. Lees, om de anderen geen munitie te geven om de N-VA onder vuur te nemen.
Het omgekeerde zagen we bij Open VLD. Die dreven de prijs op. Patricia Ceysens waarschuwde voor het gevaar van de N-VA. Die partij zou volgens haar slecht zijn voor de Vlaamse economie. Verhofstadt floot Ceysens terug. Hij deed dat eerder al met De Gucht. Die nam ondertussen ook zelf gas terug: Open VLD stapt niet langer uit de federale regering als ze niet in de Vlaamse zit. En toen werd het vrijdag.
In Terzake was de uitstekende Sven Gatz overduidelijk. Hij zei wat Verhofstadt eerder van de week al buiten het oog van de camera’s had laten weten. Volgens Gatz wil Open VLD eerst een akkoord over het kader en de methode voor de staatshervorming, pas dan willen ze de rest van het regeerakkoord onderhandelen en dus beslissen of ze ook tot die regering toetreden. Betekent dat dat de Vlaamse regeringsvorming in crisistijden nog heel lang zal aanslepen? Niet noodzakelijk.
Open VLD wil de staatshervorming via de oude methode organiseren, in dit land inderdaad nog steeds de meest effectieve. Niet via een communautaire dialoog, wel via onderhandelingen tussen partijvoorzitters, buiten de Vlaamse regering dus. Wat Open VLD vraagt, is dat de Vlaamse partijen daarover vooraf een akkoord sluiten, over die werkwijze. Maar die methode past niet in de copernicaanse omwenteling van Peeters, die een dialoog van gemeenschap tot gemeenschap wil. Ook de federale regeringsbaas, Herman Van Rompuy, verkiest de gemeenschapsdialoog of een raad der wijzen. Die hebben na juni 2007 ooit een "eerste pakket" staatshervorming goedgekeurd, dat ligt te bestoffen in het parlement omdat niemand het wil goedkeuren vooraleer er een deal over alles is. Ook BHV moet dus eerst geregeld worden.
Het omgekeerde zagen we bij Open VLD. Die dreven de prijs op. Patricia Ceysens waarschuwde voor het gevaar van de N-VA. Die partij zou volgens haar slecht zijn voor de Vlaamse economie. Verhofstadt floot Ceysens terug. Hij deed dat eerder al met De Gucht. Die nam ondertussen ook zelf gas terug: Open VLD stapt niet langer uit de federale regering als ze niet in de Vlaamse zit. En toen werd het vrijdag.
In Terzake was de uitstekende Sven Gatz overduidelijk. Hij zei wat Verhofstadt eerder van de week al buiten het oog van de camera’s had laten weten. Volgens Gatz wil Open VLD eerst een akkoord over het kader en de methode voor de staatshervorming, pas dan willen ze de rest van het regeerakkoord onderhandelen en dus beslissen of ze ook tot die regering toetreden. Betekent dat dat de Vlaamse regeringsvorming in crisistijden nog heel lang zal aanslepen? Niet noodzakelijk.
Open VLD wil de staatshervorming via de oude methode organiseren, in dit land inderdaad nog steeds de meest effectieve. Niet via een communautaire dialoog, wel via onderhandelingen tussen partijvoorzitters, buiten de Vlaamse regering dus. Wat Open VLD vraagt, is dat de Vlaamse partijen daarover vooraf een akkoord sluiten, over die werkwijze. Maar die methode past niet in de copernicaanse omwenteling van Peeters, die een dialoog van gemeenschap tot gemeenschap wil. Ook de federale regeringsbaas, Herman Van Rompuy, verkiest de gemeenschapsdialoog of een raad der wijzen. Die hebben na juni 2007 ooit een "eerste pakket" staatshervorming goedgekeurd, dat ligt te bestoffen in het parlement omdat niemand het wil goedkeuren vooraleer er een deal over alles is. Ook BHV moet dus eerst geregeld worden.
Van strategie verwisseld?
In elk geval: zo’n onderhandeling tussen Vlaamse en Franstalige partijvoorzitters – gesteld dat die laatste dat ook willen – brengt de staatshervorming indirect ook weer op federaal vlak. Peeters en Van Rompuy vonden elkaar in de keuze voor een communautaire dialoog: buiten de federale en met de Vlaamse regering.
Maar er is nog meer. Open VLD ziet geen heil in een assertieve Vlaamse regering die vaak overhoop ligt met de federale regering. Als de Vlaamse regering de randjes van haar bevoegdheden afwandelt, de federale regering onder druk zet, het belangenconflicten regent, … dan komt er naar eigen zeggen niets van die stabiliteit waar Open VLD nu zwaar op inzet.
En het is nog niet gedaan. Volgens Gatz en Open VLD moet de staatshervorming niet enkel de regio's maar ook het federale niveau versterken. Zoals de nota van tussenpremier Verhofstadt een tijd geleden duidelijk stelde. Dat is iets wat de N-VA toch moeilijk kan aanvaarden. Compromissen sluiten, jazeker, maar de versterking van België verkopen aan hun kritische achterban lijkt ondoenbaar. Of er moet wel een heel ferme versterking van de deelstaten tegenover staan, en dat zit er niet meteen in. Open VLD wijst op de noodzaak van wederzijdse toegevingen.
De Vlaamse liberalen zijn er volgens Gatz nog niet uit of ze nu echt in de regering willen of niet. Open VLD stelt duidelijke maar hoge eisen. Ze verrassen, want in de campagne zei Open VLD bijna niets over de staatshervorming. Het ging over de jobkorting en andere, vooral sociaal-economische voorstellen.
Maar voor Open VLD kan daarover pas gesproken worden als er een communautaire methode gevonden is. Dat zou je eerder van de N-VA verwachten, maar daar willen ze besturen zonder eerst grote communautaire afspraken in het regeerakkoord te schrijven. De staatshervorming willen ze rustig afdwingen, de komende jaren.
Wie niet beter weet, zou denken dat Open VLD en de N-VA onderling hun strategie verwisseld hebben. (deredactie.be)
Maar er is nog meer. Open VLD ziet geen heil in een assertieve Vlaamse regering die vaak overhoop ligt met de federale regering. Als de Vlaamse regering de randjes van haar bevoegdheden afwandelt, de federale regering onder druk zet, het belangenconflicten regent, … dan komt er naar eigen zeggen niets van die stabiliteit waar Open VLD nu zwaar op inzet.
En het is nog niet gedaan. Volgens Gatz en Open VLD moet de staatshervorming niet enkel de regio's maar ook het federale niveau versterken. Zoals de nota van tussenpremier Verhofstadt een tijd geleden duidelijk stelde. Dat is iets wat de N-VA toch moeilijk kan aanvaarden. Compromissen sluiten, jazeker, maar de versterking van België verkopen aan hun kritische achterban lijkt ondoenbaar. Of er moet wel een heel ferme versterking van de deelstaten tegenover staan, en dat zit er niet meteen in. Open VLD wijst op de noodzaak van wederzijdse toegevingen.
De Vlaamse liberalen zijn er volgens Gatz nog niet uit of ze nu echt in de regering willen of niet. Open VLD stelt duidelijke maar hoge eisen. Ze verrassen, want in de campagne zei Open VLD bijna niets over de staatshervorming. Het ging over de jobkorting en andere, vooral sociaal-economische voorstellen.
Maar voor Open VLD kan daarover pas gesproken worden als er een communautaire methode gevonden is. Dat zou je eerder van de N-VA verwachten, maar daar willen ze besturen zonder eerst grote communautaire afspraken in het regeerakkoord te schrijven. De staatshervorming willen ze rustig afdwingen, de komende jaren.
Wie niet beter weet, zou denken dat Open VLD en de N-VA onderling hun strategie verwisseld hebben. (deredactie.be)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten