SPRAKELOOS - TOM LANOYE - ROMAN

Eerst dit fragment bekijken op Klara.be

'Sprakeloos' is niet zomaar een nieuw boek. Het is achttien jaar na 'Kartonnen dozen' opnieuw een autobiografische roman. Zo vrolijk en melancholiek zijn ontdekking van een onmogelijke liefde stemde, zo hartverscheurend moet 'Sprakeloos' zijn. Lanoye vertelt over zijn ouders, de jarenlange aftakeling van zijn moeder die aan afasie leed, en haar pijnlijke reactie op zijn coming out.

'Het is een van de moeilijkste boeken die ik ooit heb gemaakt', zei Lanoye tegen interviewer Margot Dijkgraaf. 'Ik moest gruwelijke scènes schrijven: hoe ik mijn moeder uit haar flatje moest laten weghalen door twee ambulanciers terwijl ik wist dat ze daar nooit meer terug zou komen. En tegelijk moest het ook een komisch boek zijn. Die balans vinden tussen tragedie en komedie is niet zo makkelijk.'

Hij kon 'Sprakeloos' pas voltooien nadat ruim een jaar geleden zijn vader overleed. 'Het gebeurt mij maar zelden dat het niet echt loopt. Zoals ik aan het eind van het eerste hoofdstuk concludeer: ik zat op mijn vader te wachten. Toen hij stierf, heb ik alles weggegooid en ben ik opnieuw begonnen. Ik besefte: ik kan niet over mijn moeder schrijven zonder over mijn vader te schrijven.' (Knack - Maarten Dessing) lees meer...

‘De mooiste autobiografische roman van het jaar’
‘Een monument voor een dode moeder én een zelfonderzoek’
(NRC HANDELSBLAD)

‘Het boek van zijn leven’
‘Lanoye haalt al zijn vertelkracht en stilistische brille boven’
(HUMO)

‘Moeiteloos naast het beste van Claus en Boon’
‘Het mooiste wat Lanoye ooit schreef’
‘Een tragikomische klassieker over moeders en zonen, slagers en klanten, leven en dood’
(DE TIJD)

‘Definitief in de galerij der groten’
‘Een indringend en onvergetelijk boek’
‘Een schrijver op het toppunt van zijn kunnen’
(DE STANDAARD)

‘Eén meesterlijke taalvloed in een magistrale roman’
(HET NIEUWSBLAD)

‘Hartverscheurend en hilarisch’
(DE MORGEN)

‘Meesterlijk mooi: een vijfsterren-boek’
(CUTTING EDGE)

‘Een heerlijk en diep ontroerend boek’
(RADIO ÉÉN)

‘Een naar de keel grijpend monument van taal voor een gestorven moeder’
‘Zingt, zindert, maakt je kwaad en doet je schaterlachen’
(HP/DE TIJD)

‘Een verrijzenis van allure’
‘Lanoye pookt en ratelt op zijn klavier dat het een aard heeft’
(DE VOLKSKRANT)

‘Virtuoos proza in het allermooiste Vlaams’
‘Spakeloos, zo laat Lanoye zijn lezer achter’
(ELSEVIER)

‘Een zeer mooi portret van een vader, een familie, een wijk en vooral een moeder’
‘Hilariteit en bewondering vallen de lezer ten deel’
(KLARA)

‘Meer dan ooit weet Lanoye zinnen te stansen als poëzie, in een volvet, warm verhaal’
(HET FINANCIEELE DAGBLAD)

‘Superbe roman van gerijpt romancier’
‘Zijn beste roman tot op heden’
‘Een groot geschenk voor de Nederlandstalige letteren’
(STAALKAART)