Ik zat op een huifkar. Zondag.
Of zit je “in” een huifkar?…
Maakt niet uit… Waarom of met wie ook niet.
Wél wat ik daar hoorde…
De “huifkarbestuurder”, Mark, vertelde over eerdere “passagiers”: een jong koppeltje, met baby.
Ze logeerden ook in Marks pensionnetje en zeiden, op een ochtend: “We moeten nog naar de bank”…
Mark vertelde dit tijdens een tussenstop, middenin de zompige Hoge Venen.
Het was er stil, bijna zo stil als in Death Valley, waar ik de stilste stilte ooit gewaarwerd…
En Mark wees naar een bankje, één bankje, middenin de natuur, middenin het niets, een bankje bij een boom…
“Daar wilden ze naartoe… Er zijn nog mensen die met weinig tevreden zijn…”
Niets
Ik heb uuuuren gewandeld zaterdag. Op een smal houten padje in de Hoge Venen.
En ik dacht even niet aan wat ik niet heb, of aan wat ik zou willen hebben.
Ik dacht gewoon aan Dat Het Er Zo Mooi Was.
Eiland
Ik sprak onlangs met Sir Peter Maxwell Davies. Britse grootmeester. Componist.
Hij woont op een eiland, en als de zeespiegel blijft stijgen, zal ie zij huisje op het strand verliezen.
Daar dacht ie aan tijdens een wandeling op het strand.
En dat ie daar misschien rond kon componeren. Om de mensen “aware” te maken.
Waarom niet?
Wandel dus, wanneer je even te veel wil.
Of niet weet wat je wil.
Wanneer Het Leven weer eens Te Snel, Te Veel is.
Leef! Wandel! Het maakt je blijer. Echt waar.
En misschien krijg je wel inspiratie. Van iets moois, voor iets moois…
ps:
En ik geef nog even wat mooie “wandelwoorden” én tips mee van de Amerikaanse schrijver Ralph Waldo Emerson…
“Few people know how to take a walk. The qualifications are endurance, plain clothes, old shoes, an eye for nature, good humor, vast curiosity, good speech, good silence and nothing too much.”
Of zit je “in” een huifkar?…
Maakt niet uit… Waarom of met wie ook niet.
Wél wat ik daar hoorde…
De “huifkarbestuurder”, Mark, vertelde over eerdere “passagiers”: een jong koppeltje, met baby.
Ze logeerden ook in Marks pensionnetje en zeiden, op een ochtend: “We moeten nog naar de bank”…
Mark vertelde dit tijdens een tussenstop, middenin de zompige Hoge Venen.
Het was er stil, bijna zo stil als in Death Valley, waar ik de stilste stilte ooit gewaarwerd…
En Mark wees naar een bankje, één bankje, middenin de natuur, middenin het niets, een bankje bij een boom…
“Daar wilden ze naartoe… Er zijn nog mensen die met weinig tevreden zijn…”
Niets
Ik heb uuuuren gewandeld zaterdag. Op een smal houten padje in de Hoge Venen.
En ik dacht even niet aan wat ik niet heb, of aan wat ik zou willen hebben.
Ik dacht gewoon aan Dat Het Er Zo Mooi Was.
Eiland
Ik sprak onlangs met Sir Peter Maxwell Davies. Britse grootmeester. Componist.
Hij woont op een eiland, en als de zeespiegel blijft stijgen, zal ie zij huisje op het strand verliezen.
Daar dacht ie aan tijdens een wandeling op het strand.
En dat ie daar misschien rond kon componeren. Om de mensen “aware” te maken.
Waarom niet?
Wandel dus, wanneer je even te veel wil.
Of niet weet wat je wil.
Wanneer Het Leven weer eens Te Snel, Te Veel is.
Leef! Wandel! Het maakt je blijer. Echt waar.
En misschien krijg je wel inspiratie. Van iets moois, voor iets moois…
ps:
En ik geef nog even wat mooie “wandelwoorden” én tips mee van de Amerikaanse schrijver Ralph Waldo Emerson…
“Few people know how to take a walk. The qualifications are endurance, plain clothes, old shoes, an eye for nature, good humor, vast curiosity, good speech, good silence and nothing too much.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten