za 16/05/2009 - 10:22 In Hoegaarden is de leraar bouwopleiding die vorig jaar een leerling mishandeld had, geschorst. De preventieve schorsing loopt tot 15 juli. De beslissing werd genomen nadat de directie de leerkracht over de feiten had gehoord.
Op een gsm-filmpje van een medeleerling was te zien hoe de leraar door het lint ging en de leerling met zijn hoofd in een emmer mortel duwde, en daarna onder de kraan hield.
De leraar metsen zou pas hebben beseft wat hij gedaan had toen hij de beelden op de televisie zijn. Hij zou ten einde raad geweest zijn en wist niet op welke manier hij de leerlingen nog tot de orde moest roepen. De betrokken leerkracht krijgt sinds gisteravond politiebescherming, omdat de vader van de mishandelde jongen hem bedreigd heeft.
Ik ben al een tiental jaren vertrouwd met het Buitengewoon Onderwijs, zowel lager als secundair. Ik ben er tewerk gesteld als kinesitherapeut.
Ik heb me moeten inhouden om niet onmiddellijk te reageren toen ik Minister Frank Vandenbroucke in het ochtendnieuws, op zijn typisch belerend toontje, hoorde verklaren: "We gaan die school opnieuw doorlichten en kijken of de school nog in aanmerking komt voor subsidiëring."
De Vlaamse Minister van Onderwijs heeft duidelijk last van een acute aanval van 'verkiezingskoorts'. Ik wist niet wat ik hoorde. De feiten zijn ernstig en ontoelaatbaar maar dreigen met het afnemen van de subsidies getuigt van paniekvoetbal.
Ik voel mee met de collega’s van Hoegaarden en laat dan ook hun stem horen
'Onze school is de vuilbak van de maatschappij'
Op een gsm-filmpje van een medeleerling was te zien hoe de leraar door het lint ging en de leerling met zijn hoofd in een emmer mortel duwde, en daarna onder de kraan hield.
De leraar metsen zou pas hebben beseft wat hij gedaan had toen hij de beelden op de televisie zijn. Hij zou ten einde raad geweest zijn en wist niet op welke manier hij de leerlingen nog tot de orde moest roepen. De betrokken leerkracht krijgt sinds gisteravond politiebescherming, omdat de vader van de mishandelde jongen hem bedreigd heeft.
Ik ben al een tiental jaren vertrouwd met het Buitengewoon Onderwijs, zowel lager als secundair. Ik ben er tewerk gesteld als kinesitherapeut.
Ik heb me moeten inhouden om niet onmiddellijk te reageren toen ik Minister Frank Vandenbroucke in het ochtendnieuws, op zijn typisch belerend toontje, hoorde verklaren: "We gaan die school opnieuw doorlichten en kijken of de school nog in aanmerking komt voor subsidiëring."
De Vlaamse Minister van Onderwijs heeft duidelijk last van een acute aanval van 'verkiezingskoorts'. Ik wist niet wat ik hoorde. De feiten zijn ernstig en ontoelaatbaar maar dreigen met het afnemen van de subsidies getuigt van paniekvoetbal.
Ik voel mee met de collega’s van Hoegaarden en laat dan ook hun stem horen
'Onze school is de vuilbak van de maatschappij'
Collega's van hardhandige leraar Carl A. hebben begrip voor zijn reactie
De collega's van de hardhandige leraar op Mariadal in Hoegaarden bijten scherp terug naar onderwijsminister Frank Vandenbroucke (SP.A). 'De situatie in het buitengewoon onderwijs loopt uit de hand, want de minister vindt ons niet belangrijk.' 'Drugs, alcohol, sigaretten, vandalisme, racisme, slechte thuissituaties. Het Buso is de vuilbak van de maatschappij, want onze leerlingen kunnen nergens anders meer terecht. Wij moeten wondermensen zijn. Leraar, sociaal werker én troostende schouder. Het wordt elk jaar erger. En op een bepaald moment sla je door, zoals Carl.'
Zes leerkrachten van Mariadal zitten in conclaaf bijeen. Audrey Matterne, Frederik Daniëls, Vick Hargot, Teejo Desteghe, Marc Bombeeck en Astrid Sieprath zijn nog altijd zichtbaar aangeslagen. 'We krijgen steun van iedereen die ons kent', zegt Teejo Desteghe, woordvoerder van het gezelschap. 'Iedereen begrijpt dat het een job is met een gigantische verantwoordelijkheid. Maar het raakt ons dat Vandenbroucke (Vlaams minister van Onderwijs, nvdr.) zegt dat we genoeg ondersteuning hebben. Want de druk op onze schouders is stilaan ondraaglijk. Wij offeren al onze vrije tijd op voor die kinderen en nog komen we handen tekort. Wij moeten een inktvis zijn met twintig ogen op elke poot om dit alles te kunnen bolwerken.'
'Er waren signalen dat het Carl niet meer goed afging, maar hij bleef komen omdat hij wist dat er moeilijk vervanging te vinden is en ons anders opzadelde met die verschrikkelijke klas. Bovendien stel je je kwetsbaar op als je als leraar de eerste stap terug zet.'
Net dat maakt de leerkrachten zo boos. 'Vandenbroucke zegt dat er ondersteuning is voor problemen als deze, maar wij hebben nooit steun gekregen. Onze directrice kaartte de zaak al aan op het Lokaal Overlegplatform, onze vakbondsafgevaardigde begon erover op de syndicale dag, we gaan naar bijscholingen... Maar nergens is er hulp of een oplossing.'
'Wij hebben pedagogen en psychologen nodig. Ook voor onszelf, na zware uren. Wij krikken het Vlaamse onderwijspeil misschien niet op, maar zijn we daarom onbelangrijk? Laat het filmpje de start zijn voor een deftig gesprek met Vandenbroucke, zodat er eindelijk iets verandert.'
Totnogtoe bracht dat filmpje hen alleen maar ellende. Een leerling filmde hoe leraar Carl A. tijdens een praktijkles een leerling uitschold, door de klas sleurde en met zijn hoofd in een emmer met mortel stak. Schokkende beelden, vinden ook de leerkrachten, maar niet representatief. 'Wij zien onze leerlingen doodgraag', zegt Desteghe. 'Dat moet ook, anders hou je dat niet vol. De situatie in de klas is soms hallucinant. De mechanische nietjesmachine doet dienst als wapen, de hamers en beitels vliegen door de lucht. Het is buitengewoon onderwijs hé, op onze school zitten karaktergestoorde en licht mentaal gehandicapte leerlingen. Zij kunnen hun daden niet inschatten, en al zeker de gevolgen niet. En omdat ze niet sterk genoeg zijn met woorden, gebruiken ze vaak hun fysiek. En dan heb je als leerkracht geen keuze, want het heeft geen zin om te zéggen dat ze moeten stoppen met vechten.'
Audrey Matterne hield er twee jaar geleden zelfs twee gebroken vingers aan over. 'Er stond een stagiair voor de klas, zonder enige ervaring met Buso. Een leerling vond zijn map niet meer, dacht dat zij die had en sloeg door. Ik heb haar willen beschermen, maar hij sloeg mijn hand weg. Mijn vingers bleven achter zijn kleren hangen en krak .'
Matterne maakte er geen zaak van, maar gaf de leerling zelf een straf: in het schoolreglement het hoofdstuk Respect bestuderen. ' We voelen ons gefaald als we ze moeten schorsen. Er zitten bij ons veel leerlingen die er eigenlijk niet thuishoren, maar ze kunnen nergens meer naartoe. Die leerlingen zijn schoolplichtig en Mariadal is dikwijls een eindstation.'
'Ik sta op maandagnamiddag in de klas waar het gebeurd is', zegt Marc Bombeeck. 'Het is een van de zwaarste klassen. Pas als ik die heb overleefd zonder zware incidenten, begin ik gerust aan mijn week. Carl, die staat al twee jaar in die hel.'
'Natuurlijk is er een verschil tussen fysiek afremmen en een leerling onderdompelen in een emmer met mortel . Wij keuren af wat Carl heeft gedaan. Hij is doorgeslagen, het was de laatste druppel. Wanhoop en frustratie, dat was het. Carl weet zelf ook dat het een zware fout was, maar hij zit er nu te zwaar onderdoor om het aan u uit te leggen. Die man zijn leven is kapot. Hij is een fantastische mens, die zich zwaar inzet voor zijn leerlingen. Maar van die andere kant van Carl is er geen filmpje.' (Het Nieuwsblad - Koen Baumers)
De collega's van de hardhandige leraar op Mariadal in Hoegaarden bijten scherp terug naar onderwijsminister Frank Vandenbroucke (SP.A). 'De situatie in het buitengewoon onderwijs loopt uit de hand, want de minister vindt ons niet belangrijk.' 'Drugs, alcohol, sigaretten, vandalisme, racisme, slechte thuissituaties. Het Buso is de vuilbak van de maatschappij, want onze leerlingen kunnen nergens anders meer terecht. Wij moeten wondermensen zijn. Leraar, sociaal werker én troostende schouder. Het wordt elk jaar erger. En op een bepaald moment sla je door, zoals Carl.'
Zes leerkrachten van Mariadal zitten in conclaaf bijeen. Audrey Matterne, Frederik Daniëls, Vick Hargot, Teejo Desteghe, Marc Bombeeck en Astrid Sieprath zijn nog altijd zichtbaar aangeslagen. 'We krijgen steun van iedereen die ons kent', zegt Teejo Desteghe, woordvoerder van het gezelschap. 'Iedereen begrijpt dat het een job is met een gigantische verantwoordelijkheid. Maar het raakt ons dat Vandenbroucke (Vlaams minister van Onderwijs, nvdr.) zegt dat we genoeg ondersteuning hebben. Want de druk op onze schouders is stilaan ondraaglijk. Wij offeren al onze vrije tijd op voor die kinderen en nog komen we handen tekort. Wij moeten een inktvis zijn met twintig ogen op elke poot om dit alles te kunnen bolwerken.'
'Er waren signalen dat het Carl niet meer goed afging, maar hij bleef komen omdat hij wist dat er moeilijk vervanging te vinden is en ons anders opzadelde met die verschrikkelijke klas. Bovendien stel je je kwetsbaar op als je als leraar de eerste stap terug zet.'
Net dat maakt de leerkrachten zo boos. 'Vandenbroucke zegt dat er ondersteuning is voor problemen als deze, maar wij hebben nooit steun gekregen. Onze directrice kaartte de zaak al aan op het Lokaal Overlegplatform, onze vakbondsafgevaardigde begon erover op de syndicale dag, we gaan naar bijscholingen... Maar nergens is er hulp of een oplossing.'
'Wij hebben pedagogen en psychologen nodig. Ook voor onszelf, na zware uren. Wij krikken het Vlaamse onderwijspeil misschien niet op, maar zijn we daarom onbelangrijk? Laat het filmpje de start zijn voor een deftig gesprek met Vandenbroucke, zodat er eindelijk iets verandert.'
Totnogtoe bracht dat filmpje hen alleen maar ellende. Een leerling filmde hoe leraar Carl A. tijdens een praktijkles een leerling uitschold, door de klas sleurde en met zijn hoofd in een emmer met mortel stak. Schokkende beelden, vinden ook de leerkrachten, maar niet representatief. 'Wij zien onze leerlingen doodgraag', zegt Desteghe. 'Dat moet ook, anders hou je dat niet vol. De situatie in de klas is soms hallucinant. De mechanische nietjesmachine doet dienst als wapen, de hamers en beitels vliegen door de lucht. Het is buitengewoon onderwijs hé, op onze school zitten karaktergestoorde en licht mentaal gehandicapte leerlingen. Zij kunnen hun daden niet inschatten, en al zeker de gevolgen niet. En omdat ze niet sterk genoeg zijn met woorden, gebruiken ze vaak hun fysiek. En dan heb je als leerkracht geen keuze, want het heeft geen zin om te zéggen dat ze moeten stoppen met vechten.'
Audrey Matterne hield er twee jaar geleden zelfs twee gebroken vingers aan over. 'Er stond een stagiair voor de klas, zonder enige ervaring met Buso. Een leerling vond zijn map niet meer, dacht dat zij die had en sloeg door. Ik heb haar willen beschermen, maar hij sloeg mijn hand weg. Mijn vingers bleven achter zijn kleren hangen en krak .'
Matterne maakte er geen zaak van, maar gaf de leerling zelf een straf: in het schoolreglement het hoofdstuk Respect bestuderen. ' We voelen ons gefaald als we ze moeten schorsen. Er zitten bij ons veel leerlingen die er eigenlijk niet thuishoren, maar ze kunnen nergens meer naartoe. Die leerlingen zijn schoolplichtig en Mariadal is dikwijls een eindstation.'
'Ik sta op maandagnamiddag in de klas waar het gebeurd is', zegt Marc Bombeeck. 'Het is een van de zwaarste klassen. Pas als ik die heb overleefd zonder zware incidenten, begin ik gerust aan mijn week. Carl, die staat al twee jaar in die hel.'
'Natuurlijk is er een verschil tussen fysiek afremmen en een leerling onderdompelen in een emmer met mortel . Wij keuren af wat Carl heeft gedaan. Hij is doorgeslagen, het was de laatste druppel. Wanhoop en frustratie, dat was het. Carl weet zelf ook dat het een zware fout was, maar hij zit er nu te zwaar onderdoor om het aan u uit te leggen. Die man zijn leven is kapot. Hij is een fantastische mens, die zich zwaar inzet voor zijn leerlingen. Maar van die andere kant van Carl is er geen filmpje.' (Het Nieuwsblad - Koen Baumers)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten