'Meneer Linh luistert naar de stem van de dikke man, de stem die hem zo vertrouwd is, ook al zegt hij dingen die hij niet begrijpt. De stem van zijn vriend is diep en hees. Hij lijkt langs stenen en enorme rotsblokken te schuren, als een beek die van de berg afstroomt en in de vallei pas hoorbaar wordt, lacht, af en toe kreunt, en hardop praat. Een muziek die bij het hele leven hoort, bij de zachtheid én de scherpe kanten ervan.’
Meneer Linh ontvlucht zijn door oorlog geteisterde land, op zoek naar een betere toekomst voor zijn kleindochter. Zijn kamergenoten in het asielzoekerscentrum drijven de spot met zijn liefdevolle aandacht voor het kleine meisje. Meneer Linh voelt zich niet thuis in het vreemde land, tot hij op een dag meneer Bark ontmoet. Deze praat over zijn vrouw die kort daarvoor is overleden. Meneer Linh verstaat hem niet maar hij luistert, met zijn kleine meisje op schoot. De twee rouwende mannen vinden troost in elkaars gezelschap en er ontstaat een innige vriendschap die alle taalbarrières overstijgt.
Maar op een dag worden meneer Linh en zijn kleindochter plotseling overgeplaatst naar een gesloten inrichting, elders in de stad. Hoe moet hij nu zijn vriend terugvinden? Met gevaar voor eigen leven onderneemt hij een ontsnappingspoging, die uitmondt in een dramatische ontknoping. Het kleine meisje van meneer Linh is Claudels ontroerendste en meest tedere boek tot nu toe, geschreven in een taal die schittert van eenvoud en zeggingskracht.
Het kleine meisje van meneer Linh is een verhaal over vriendschap, met een onverwachte wending die alles in een ander daglicht plaatst. Ontroerend en mooi, een aanrader
Pagina 107: "Het is een onvergelijkbaar mooie dag. De lucht ruikt naar vochtige aarde en frangipane. Het mos lijkt op een met jade geborduurd kussen en het bamboe trilt van het geritsel van duizenden vogels." Dit verhaal loopt dramatisch af. De lezer voelt wat er gaat komen. Het gebeurt ook. Maar dan is er iets waar niemand aan denkt. Maar dat mag ik u niet vertellen. Prachtig, prachtig. Voorwaar ik zeg u, lees Claudel. (Patrick Van Gompel)
Meneer Linh ontvlucht zijn door oorlog geteisterde land, op zoek naar een betere toekomst voor zijn kleindochter. Zijn kamergenoten in het asielzoekerscentrum drijven de spot met zijn liefdevolle aandacht voor het kleine meisje. Meneer Linh voelt zich niet thuis in het vreemde land, tot hij op een dag meneer Bark ontmoet. Deze praat over zijn vrouw die kort daarvoor is overleden. Meneer Linh verstaat hem niet maar hij luistert, met zijn kleine meisje op schoot. De twee rouwende mannen vinden troost in elkaars gezelschap en er ontstaat een innige vriendschap die alle taalbarrières overstijgt.
Maar op een dag worden meneer Linh en zijn kleindochter plotseling overgeplaatst naar een gesloten inrichting, elders in de stad. Hoe moet hij nu zijn vriend terugvinden? Met gevaar voor eigen leven onderneemt hij een ontsnappingspoging, die uitmondt in een dramatische ontknoping. Het kleine meisje van meneer Linh is Claudels ontroerendste en meest tedere boek tot nu toe, geschreven in een taal die schittert van eenvoud en zeggingskracht.
Het kleine meisje van meneer Linh is een verhaal over vriendschap, met een onverwachte wending die alles in een ander daglicht plaatst. Ontroerend en mooi, een aanrader
Pagina 107: "Het is een onvergelijkbaar mooie dag. De lucht ruikt naar vochtige aarde en frangipane. Het mos lijkt op een met jade geborduurd kussen en het bamboe trilt van het geritsel van duizenden vogels." Dit verhaal loopt dramatisch af. De lezer voelt wat er gaat komen. Het gebeurt ook. Maar dan is er iets waar niemand aan denkt. Maar dat mag ik u niet vertellen. Prachtig, prachtig. Voorwaar ik zeg u, lees Claudel. (Patrick Van Gompel)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten