'Moscow, Belgium' - alias 'Aanrijding in Moskou' - gooit hoge ogen in Cannes, waar het de eerste Vlaamse film in acht jaar is. De debuutfilm van Christophe Van Rompaey trekt volle zalen en krijgt nu ook jubelende recensies. De in hoge oplage uitgedeelde Cannes-editie van Metro geeft hem vier palmen op vijf. En het grootste vakblad, Variety, noemt het een 'charmante film, perfect balancerend tussen humor en drama', met een sterke cast en een 'knockout performance' van Barbara Sarafian. Variety voorspelt dat hij in heel Europa gaat scoren. (sdf - De Standaard)In ‘Aanrijding in Moscou’, het zoveelste pluimgewichtje uit de Faits Divers-reeks, komt het op het parkeerterrein van een grootwarenhuis tot een hoogoplaaiende scheldpartij tussen de 41-jarige huisvrouw Matty en de veel jongere truckchauffeur Johnny.
‘Kust m’n kluuten!’ en ‘Gij zijt ne klootzak eersteklas’, tieren ze, maar eigenlijk zie je al dat ze voor mekaar zijn geboren. Die kibbelpartij klinkt ook geestiger dan je zou denken: het Gents is nu eenmaal een taaltje met een buitengewoon hoge charmefactor (al kan het niet tippen aan de melodieuze elegantie van het Limburgs, of wat dacht u).
Wat een verademing ook om eindelijk eens een Vlaamse film te zien waarvan de cast níét is samengesteld uit de usual suspects, maar uit nieuwe en frisse gezichten als Jurgen Delnaet en Anemone Valcke - allebei prima. En Barbara Sarafian is zonder meer uitmuntend als de door het leven afgedroogde moeder die het deurtje naar haar hart weer heel voorzichtig op een kiertje zet. (es - HUMO)
Ghent in Belgium, in a working quarter named Moscow. 41-year old single mom Matty is just pulling out of the mall parking lot when she crashes into a truck driven by 29-year-old trucker Johnny. The two get into a heated argument over whose fault it was, and pretty soon are falling into a just as heated love affair. Matty has a hard time resisting the stubby, long-haired Johnny, even though the mother of two is afraid of risking her heart again. And her kids are even more skeptical. Meanwhile, her ex-husband Werner finds himself increasingly jealous of the new guy, even though he would never admit it ...
4 opmerkingen:
Dit is een film die ik nooit zou zijn gaan zien ware het niet dat hij enthousiast becommentarieerd werd in een bepaalde column ;-).
Het is helemaal niet mijn filmgenre (geef mij liever 'Chocolat' bvb), maar toch heb ik genoten. Ik voelde meteen sympathie voor de hoofdrolspelers, al van bij de openingsscène in de Colruyt. "Kijk se, zo loop ik ook soms te zuchten tussen de rekken", fluisterde ik tegen mijn wederhelft. Al heb ik gelukkig een minder uitgebreid vloekenarsenaal als Matty.
Een film zonder veel tralala, maar wel geestig en ontspannend.
Oef, de zon schijnt terug :-)
Sterke film met een schittterende Barbara Sarafian: Haar 'tristesse' bezorgde me kippenvel.
Hé, wat een fijne begroeting, dankjewel! Die beitelt beslist een zonnige glimlach op mijn gezicht vandaag.
Ja, Barbara Sarafian heeft 'het'. Ik kende haar niet voor deze film en vond haar meteen een klassemadam. Nadat ik een interview met haar gelezen had in De Morgen, wist ik het zeker: 't is een vrouw naar mijn hart, zonder franjes, met veel gevoel.
PS: dit hoort eigenlijk niet hieronder , maar gezien het enthousiasme voor Murakami op deze blog, wou ik meegeven dat er vandaag een interview met de schrijver in De Morgen staat. Na dit artikel lees ik hem met dubbel plezier.
Bedankt voor de tip.
Op reis heb ik 'Ten zuiden van de grens' en 'Afterdark' van Murakami gelezen. De moeite waard.
De 'Opwindvogelkronieken' ligt klaar, een turf van 900 pagina's. Mag het ietsje meer zijn? :-)
Een reactie posten