Hebt u dat ook gelezen in de Standaard? Jozef De Mey, de voorzitter van de raad van bestuur van Fortis Holding vraag opslag. Amper 40 000 euro verdient ie en voorts een habbekrats (1000 euro) per vergadering. Hij heeft eens rondgekeken bij andere beursgenoteerde bedrijven uit de Bel20 en hij was er zelf van geschrokken hoe weinig hij en zijn vrienden-bestuurders verdienden in vergelijking met de anderen. Wat zeg ik, “weinig”? De Mey heeft het over hoezeer hij “onderbetaald” is, dat is nog minder! Trouwens, de man zou net nog meer moeten verdienen, want hij zit daar wel niet voor zijn plezier.
‘Ik moet eerlijk zeggen: ik had hier liever niet gezeten. Ik had liever gehad dat het oude Fortis nog bestond. Maar ja, de geschiedenis kan je niet herschrijven. We moeten vooruit”
Pardon? Eerst en vooral, dat er überhaupt nog een Fortis Holding overeind is gebleven, is te danken aan de Belgische staat die tussenbeide is gekomen in de bankencrisis. We gaan hier nu niet weer de hele discussie heropstarten of de ontmanteling en de splitsing van de onderdelen de beste strategie was, maar feit is wel dat het de staat is, dus de belastingbetaler, dus u en ik, die hiervoor in de eerste plaats de prijs heeft betaald.
Uitzweten
Een reddingsplan dat we nog altijd uitzweten, waarvan de begroting nog steeds de gevolgen draagt. Dus ook u en ik. Een reddingsplan waarvoor ook andere, kleinere, banken die zich niet met rommelkredieten in de afgrond aan het rijden waren, mee het gelag betalen, want de bankenbelasting geldt voor iedereen. Dus iedereen betaalt mee. Maar Meneer De Mey vindt toch dat hij ondertussen meer moet verdienen. De vergelijking met andere beursgenoteerde bedrijven gaat in deze niet op. De staat heeft die niet moeten redden, die bedrijven hebben op eigen kracht de financiële en economische crisis moeten trotseren. Blijkbaar zat daar wel genoeg capabel volk.
Herschrijven
En neen, Meneer De Mey, de geschiedenis kan je niet herschrijven, maar de ondergang van het grote Fortis heeft Fortis wel grotendeels aan zichzelf te danken gehad. Ik lees dat u liefst niet meer de rekening gepresenteerd krijgt voor uw voorgangers, zoals de heer Lippens, en dat hij dus maar zelf zijn schadeclaims moet betalen. Nochtans, hun beslissingen werden toendertijd ook door de hele Fortistop en Raad van Bestuur gesteund en goedgekeurd. U maakte toen ook deel uit van die top, u zat sinds 2000 in het Executive Committee. Maar nu is het ieder voor zich…
Spijt?
Het wordt nog interessanter voor wie verder leest: als de Standaardjournalist hem vraagt of Fortis al voldoende spijt heeft betuigd, vindt hij van wel. ‘Op de aandeelhoudersvergadering van december en ook die van februari toonde Jan-Michiel Hessels in naam van de raad van bestuur toch heel wat spijt. (zucht) Nu, het is nooit genoeg, hé…”
Die zucht en dan dat “het is nooit genoeg hé,”, je ziet hem zo de schouders ophalen. De dutsen van Fortis, nooit genoeg spijt betuigd, nooit genoeg vergoed, denkt u dat het een pleziertje is? ‘Ik had hier liever niet gezeten.’
Loon naar werk
Begrijp me niet verkeerd, Meneer De Mey, ik ben helemaal voor loon naar werk en loon naar verdienste. Wie hard werkt en zijn bedrijf vooruit krijgt, mag beloond. Maar alles met mate en in de gepaste context. Zolang ook anderen nog steeds de rekening betalen voor de crisis, zolang zou het u en de uwen sieren om het even met wat minder te doen (minder is in deze nog steeds niet weinig). Het zou bewijzen dat niet iedereen in uw sector alleen maar met eigen (geld)gewin bezig is, maar ook met goed en deugdelijk bestuur. (Lisbeth Imbo)
‘Ik moet eerlijk zeggen: ik had hier liever niet gezeten. Ik had liever gehad dat het oude Fortis nog bestond. Maar ja, de geschiedenis kan je niet herschrijven. We moeten vooruit”
Pardon? Eerst en vooral, dat er überhaupt nog een Fortis Holding overeind is gebleven, is te danken aan de Belgische staat die tussenbeide is gekomen in de bankencrisis. We gaan hier nu niet weer de hele discussie heropstarten of de ontmanteling en de splitsing van de onderdelen de beste strategie was, maar feit is wel dat het de staat is, dus de belastingbetaler, dus u en ik, die hiervoor in de eerste plaats de prijs heeft betaald.
Uitzweten
Een reddingsplan dat we nog altijd uitzweten, waarvan de begroting nog steeds de gevolgen draagt. Dus ook u en ik. Een reddingsplan waarvoor ook andere, kleinere, banken die zich niet met rommelkredieten in de afgrond aan het rijden waren, mee het gelag betalen, want de bankenbelasting geldt voor iedereen. Dus iedereen betaalt mee. Maar Meneer De Mey vindt toch dat hij ondertussen meer moet verdienen. De vergelijking met andere beursgenoteerde bedrijven gaat in deze niet op. De staat heeft die niet moeten redden, die bedrijven hebben op eigen kracht de financiële en economische crisis moeten trotseren. Blijkbaar zat daar wel genoeg capabel volk.
Herschrijven
En neen, Meneer De Mey, de geschiedenis kan je niet herschrijven, maar de ondergang van het grote Fortis heeft Fortis wel grotendeels aan zichzelf te danken gehad. Ik lees dat u liefst niet meer de rekening gepresenteerd krijgt voor uw voorgangers, zoals de heer Lippens, en dat hij dus maar zelf zijn schadeclaims moet betalen. Nochtans, hun beslissingen werden toendertijd ook door de hele Fortistop en Raad van Bestuur gesteund en goedgekeurd. U maakte toen ook deel uit van die top, u zat sinds 2000 in het Executive Committee. Maar nu is het ieder voor zich…
Spijt?
Het wordt nog interessanter voor wie verder leest: als de Standaardjournalist hem vraagt of Fortis al voldoende spijt heeft betuigd, vindt hij van wel. ‘Op de aandeelhoudersvergadering van december en ook die van februari toonde Jan-Michiel Hessels in naam van de raad van bestuur toch heel wat spijt. (zucht) Nu, het is nooit genoeg, hé…”
Die zucht en dan dat “het is nooit genoeg hé,”, je ziet hem zo de schouders ophalen. De dutsen van Fortis, nooit genoeg spijt betuigd, nooit genoeg vergoed, denkt u dat het een pleziertje is? ‘Ik had hier liever niet gezeten.’
Loon naar werk
Begrijp me niet verkeerd, Meneer De Mey, ik ben helemaal voor loon naar werk en loon naar verdienste. Wie hard werkt en zijn bedrijf vooruit krijgt, mag beloond. Maar alles met mate en in de gepaste context. Zolang ook anderen nog steeds de rekening betalen voor de crisis, zolang zou het u en de uwen sieren om het even met wat minder te doen (minder is in deze nog steeds niet weinig). Het zou bewijzen dat niet iedereen in uw sector alleen maar met eigen (geld)gewin bezig is, maar ook met goed en deugdelijk bestuur. (Lisbeth Imbo)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten