De klok tikt de wijzers rond, maar de tijd houdt stil,
Geen nieuwe dageraad, slechts grijze schemering,
De uren tel ik niet omdat ik alleen aan jou denken wil,
Onomkeerbaar, onafwendbaar ben jij nu herinnering.
Mijn liefste kleine schat - al hoorde je dat niet graag -
Een grote jongen immers, papa al bijna geëvenaard;
Negen jaar was je, tien zou je zijn geworden, vandaag,
Geen speeltje weggegooid, alles in wanhoop bewaard.
Je eerste verjaardag zonder jou, mijn lieve kleine vent,
Ben ik nog steeds verdoofd door het onvatbare verlies,
Vertwijfeld dat ik niet bij je was op dat fatale moment,
Want als, ja als, dan stond je nog hier en ik zonder verwijt.
Vanaf de seconde dat de dood jouw jeudig leven uitblies,
Wordt de wond niet geheeld: voorgoed stil staat de tijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten