In ‘Gerechtigheid', het derde deel uit zijn Millenniumtrilogie, voert Stieg Larsson opnieuw journalist Mikeal Blomkvist en computerhacker annex weirdo Lisbeth Salander op. Lisbeth Salander belandt na een aanslag op haar leven in het ziekenhuis. Terwijl zij herstelt probeert Mikeal Blomkvist samen met een informeel clubje van Salander-getrouwen de aanklachten tegen haar te weerleggen.
In zijn zoektocht naar de waarheid stoot Blomkvist op een samenzwering die de Zweedse staat op haar fundamenten doet beven. Een samenzwering die in een ver verleden wortelt en waar Lisbeth Salander ongewild middenin terechtkwam. Wie dit derde deel ten volle wil appreciëren, kan dus best deel 1 en zeker deel 2 van de Millenniumtrilogie gelezen hebben. Wat voorkennis is hier en daar immers essentieel.
Net als in deel 1 en deel 2 uit de trilogie bezit ‘Gerechtigheid' een vrij hoog ‘de goeden tegen de slechten'-gehalte. We krijgen echter amper de tijd om ons aan dat laatste te storen, want daar staat een waanzinnig knappe plot tegenover waarin op een geloofwaardige manier issues verweven worden als vrouwenhandel, spionage, de werking van de pers, de macht van de maffia en de dubieuze rol die veiligheidsdiensten vaak spelen.
Larsson slaagt er opnieuw in om de lezer van begin tot eind bij de les te houden en de spanning gestaag op te bouwen. Die spanning culmineert in enkele bijzonder sterke scènes voor de rechtbank. Minder geloofwaardig vinden wij Salanders uitstapje naar Gibraltar op het einde van het boek. Maar ach, die enkele bladzijden doen niets af aan de kwaliteit en de spanning van de rest van deze 650 pagina's tellende pageturner.
Met ‘gerechtigheid' breit Stieg Larsson een majestueus eind aan zijn gevierde Millenniumtrilogie. Opnieuw slaagt hij erin zowat alle mogelijke thema's uit het spionagegenre met elkaar te verweven tot een grootse roman vol verrassende plotwendingen. 'Gerechtigheid' (en bij uitbreiding de hele Millenniumtrilogie) is niets minder dan een meesterwerk waarmee Larsson de lat binnen het misdaadgenre definitief een heel stuk hoger legt. (Daan Wouters - CuttingEdge)
In zijn zoektocht naar de waarheid stoot Blomkvist op een samenzwering die de Zweedse staat op haar fundamenten doet beven. Een samenzwering die in een ver verleden wortelt en waar Lisbeth Salander ongewild middenin terechtkwam. Wie dit derde deel ten volle wil appreciëren, kan dus best deel 1 en zeker deel 2 van de Millenniumtrilogie gelezen hebben. Wat voorkennis is hier en daar immers essentieel.
Net als in deel 1 en deel 2 uit de trilogie bezit ‘Gerechtigheid' een vrij hoog ‘de goeden tegen de slechten'-gehalte. We krijgen echter amper de tijd om ons aan dat laatste te storen, want daar staat een waanzinnig knappe plot tegenover waarin op een geloofwaardige manier issues verweven worden als vrouwenhandel, spionage, de werking van de pers, de macht van de maffia en de dubieuze rol die veiligheidsdiensten vaak spelen.
Larsson slaagt er opnieuw in om de lezer van begin tot eind bij de les te houden en de spanning gestaag op te bouwen. Die spanning culmineert in enkele bijzonder sterke scènes voor de rechtbank. Minder geloofwaardig vinden wij Salanders uitstapje naar Gibraltar op het einde van het boek. Maar ach, die enkele bladzijden doen niets af aan de kwaliteit en de spanning van de rest van deze 650 pagina's tellende pageturner.
Met ‘gerechtigheid' breit Stieg Larsson een majestueus eind aan zijn gevierde Millenniumtrilogie. Opnieuw slaagt hij erin zowat alle mogelijke thema's uit het spionagegenre met elkaar te verweven tot een grootse roman vol verrassende plotwendingen. 'Gerechtigheid' (en bij uitbreiding de hele Millenniumtrilogie) is niets minder dan een meesterwerk waarmee Larsson de lat binnen het misdaadgenre definitief een heel stuk hoger legt. (Daan Wouters - CuttingEdge)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten