Wakker worden in een vreemd bed, naast een vreemde man in een vreemd huis. In de spiegel staart je een onbekend en oud gezicht aan en het voelt alsof je in een nachtmerrie bent beland. In de spannende thriller Voor ik ga slapen van S.J. Watson is het helaas de harde realiteit voor Christine Lucas, een vrouw die leidt aan amnesie. Iedere ochtend wordt ze wakker, kan zich niets meer herinneren van de afgelopen vijfentwintig jaar terwijl ze wordt bijgepraat door een vreemde man die zichzelf Ben noemt en haar man zegt te zijn. Maar door het bijhouden van een dagboek is het de vraag of Ben wel te vertrouwen is.
Watson debuteert met Voor ik ga slapen, dat enigszins gebaseerd is op een waargebeurd verhaal. Ondanks dat er al vaker thrillers zijn geschreven waarin geheugenverlies een grote rol speelt, bevat dit boek een goed en origineel plot. Dat komt vooral doordat Watson vanuit Christine vertelt en je hierdoor getuige bent van de strubbelingen die de amnesie bij haar veroorzaakt. De schrijver weet op subtiele wijze te verwoorden hoe het voor iemand moet zijn die compleet afhankelijk is van anderen en de angst waarmee dit gepaard gaat.
‘Ik ben volwassen, maar beschadigd. Deze man zou me gemakkelijk ergens mee naartoe kunnen nemen, hoewel ik niet zo weten wat hij met me zou willen doen. Ik ben zo kwetsbaar als een kind.’
Unheimisch gefühl
Zowel op de flaptekst als vrij aan het begin van het boek wordt aangegeven dat er meer aan de hand is dan alleen amnesie bij Christine. Hierdoor dient zich al snel de behoefte aan om erachter te komen wat er gebeurd is en wie nu de waarheid spreekt. Doordat Voor ik ga slapen voor het grootste gedeelte bestaat uit dagboekpagina’s van Christine, kom je er samen met haar achter wat haar geheugenverlies heeft veroorzaakt en hoe haar leven er de afgelopen jaren heeft uitgezien.
In eerste instantie lijkt het boek een psychologisch verhaal dat gepaard gaat met de angst voor het onwetende. Maar wanneer bepaalde tegenstrijdigheden aan het licht komen en personages dingen lijken achter te houden, wordt er al snel bij zowel Christine als de lezer een ‘unheimisch gefühl’ opgeroepen. Watson weet de spanning op uitmuntende wijze op te bouwen en geeft stukje bij beetje meer dingen prijs. In het boek wordt gesuggereerd dat Christine naast amnesie aan paranoia lijdt, maar ook als lezer ga je zelf aan alles twijfelen. Doorlezen wordt een must om achter de waarheid te komen.
Beeldend en ijzersterk
De schrijfstijl is beeldend en de schrijver is op een doordachte wijze omgegaan met bepaalde details, zoals de manier waarop Christine elke dag aan haar dagboek wordt herinnerd. Doordat er in het boek een minimum aan personages voorbij komt, wordt nog eens extra sterk aangegeven hoe klein het wereldje is voor iemand die zich niets meer kan herinneren.
Voor ik ga slapen is een ijzersterk debuut dat je van begin tot eind in haar greep houdt. De onwetendheid van de hoofdpersoon wordt geprojecteerd op de lezer en Watson laat je tot het einde in het ongewisse. Een psychologisch verhaal met een interessante invalshoek waardoor een onvergetelijke thriller over geheugenverlies is gecreëerd. (Stéphanie Nooteboom - Cultuurbewust.nl)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten