Marianne Thyssen is nooit uit eigen beweging boegbeeld willen worden van de desastreuze CD&V-campagne en de navenante verkiezingsuitslag. Ze is daarin gedrongen door Yves Leterme, de man wiens beleid de echte inzet van de verkiezingen was. Maar liever dan de confrontatie aan te gaan met zijn eigen 800.000 voorkeurstemmen, ging hij schuilen in zijn West-Vlaanderen, waar de politieke analyse van zijn aanhang niet verder reikte dan dat Brussel een onveilige stad is, waar de Walen 'onzen Yves' den duivel aandoen.
Thyssen zag zich in een rol van moeten en zelfopoffering gecast, en probeerde er zich zo goed en kwaad als dat kon doorheen te slaan. Ze werd daarmee een prototype van een fenomeen dat psychologen van de universiteit van Exeter 'het glazen ravijn' hebben gedoopt. Vrouwen hebben er jaren over gedaan om het glazen plafond te doorbreken om in topfuncties terecht te komen. Maar nu blijkt dat wanneer organisaties het echt niet meer weten, ze bij voorkeur een vrouw in de vuurlinie sturen. Systematisch blijkt dat bedrijven die een vrouw als CEO aanduiden, meestal in slechte papieren zitten. Politieke partijen wijzen strijdplaatsen op de kieslijsten ook vaker aan vrouwen toe. Kortom, wanneer de kans op falen dreigt, mogen zij de kastanjes uit het vuur halen.
Thyssen had maar één echte troef: de historische belofte dat ze de eerste vrouwelijke premier had kunnen worden. Een belofte die ze vakkundig zelf verknoeide met de uitspraak die haar zal blijven achtervolgen. Het diminutief "op zijn vrouwtjes" joeg alle potentiële nieuwe vrouwenstemmen weg.
Dat Thyssen, die de kelk moest ledigen tot op de bodem, nu wil terugkeren naar de habitat waar ze zich het beste voelt, het Europese Parlement, is meer dan begrijpelijk. Ze heeft haar plicht vervuld, en gaat de geschiedenis in als het zoveelste slachtoffer van Yves Leterme, de werkelijke verantwoordelijke voor de existentiële crisis waarin zijn partij is verzeild geraakt.
De echte nieuwe leider van de Vlaamse christen-democratie is Vlaams minister-president Kris Peeters geworden. Hij wordt de enige man die de lijnen zal kunnen uitzetten en vanuit de Vlaamse regering de hefbomen heeft om het gedecimeerde gewicht van zijn partij nog enigszins te verzilveren. Wie de post van voorzitter krijgt, is daarnaast van volstrekt secundair belang.
Thyssen zag zich in een rol van moeten en zelfopoffering gecast, en probeerde er zich zo goed en kwaad als dat kon doorheen te slaan. Ze werd daarmee een prototype van een fenomeen dat psychologen van de universiteit van Exeter 'het glazen ravijn' hebben gedoopt. Vrouwen hebben er jaren over gedaan om het glazen plafond te doorbreken om in topfuncties terecht te komen. Maar nu blijkt dat wanneer organisaties het echt niet meer weten, ze bij voorkeur een vrouw in de vuurlinie sturen. Systematisch blijkt dat bedrijven die een vrouw als CEO aanduiden, meestal in slechte papieren zitten. Politieke partijen wijzen strijdplaatsen op de kieslijsten ook vaker aan vrouwen toe. Kortom, wanneer de kans op falen dreigt, mogen zij de kastanjes uit het vuur halen.
Thyssen had maar één echte troef: de historische belofte dat ze de eerste vrouwelijke premier had kunnen worden. Een belofte die ze vakkundig zelf verknoeide met de uitspraak die haar zal blijven achtervolgen. Het diminutief "op zijn vrouwtjes" joeg alle potentiële nieuwe vrouwenstemmen weg.
Dat Thyssen, die de kelk moest ledigen tot op de bodem, nu wil terugkeren naar de habitat waar ze zich het beste voelt, het Europese Parlement, is meer dan begrijpelijk. Ze heeft haar plicht vervuld, en gaat de geschiedenis in als het zoveelste slachtoffer van Yves Leterme, de werkelijke verantwoordelijke voor de existentiële crisis waarin zijn partij is verzeild geraakt.
De echte nieuwe leider van de Vlaamse christen-democratie is Vlaams minister-president Kris Peeters geworden. Hij wordt de enige man die de lijnen zal kunnen uitzetten en vanuit de Vlaamse regering de hefbomen heeft om het gedecimeerde gewicht van zijn partij nog enigszins te verzilveren. Wie de post van voorzitter krijgt, is daarnaast van volstrekt secundair belang.
Yves Desmet
Politiek commentator
Geen opmerkingen:
Een reactie posten