De brouwerszoon Bedrich Smetana (Litomyšl, 2 maart 1824) gaf al zeer vroeg blijk van een muzikale begaafdheid. Op 5-jarige leeftijd leerde hij viool en piano, en tijdens zijn middelbare school werkte hij zich dank zij ontberingen autodidactisch muzikaal hogerop. Als Tsjechisch nationalist werd hij erg op de vingers gekeken, zodat hij in 1856 zijn in 1846 zelf opgerichte muziekschool in Praag moest verlaten, en uitweek naar Göteborg in Zweden, als muziekleraar en leider van de Filharmonische Vereniging. In 1863 vestigt hij zich definitief in Praag, geruggesteund door de aanbevelingen van Clara Schumann en Liszt. Hij werk als koorleider, operadirigent, pianist, componist en muziekcriticus, en onderneemt concertreizen doorheen heel Europa.
Tien jaar voor zijn dood werd hij als gevolg van een hersenziekte plots totaal doof. Tevoren reeds werd zijn gehoor gekweld door verschillend horen in linker- en rechteroor, en door een aanhoudend As-groot kwart-sixakkoord in pijnlijk hoge ligging in het linkeroor. De belangrijkste werken werden echter gecomponeerd in deze periode van volslagen doofheid, tot hem een ongeneeslijke krankzinnigheid in zijn laatste levensjaar alle geestelijke activiteit onmogelijk maakte. Hij stierf op 12 mei 1884 in Praag. (componisten.net)
In het symfonisch gedicht 'De Moldau' verheerlijkt Smetana de gelijknamige rivier die vanuit de bergen van het Boheemse woud dwars door de Bohemen en de stad Praag zich een weg baant, en zich ten zuiden van de stad M_lník verenigt met de rivier de Elbe. Tegenwoordig is het dal van de Moldau echter heel anders van uiterlijk dan ruim een eeuw geleden. Door een reeks van stuwdammen zijn stroomversnellingen en watervallen verdwenen en is er van de onstuimigheid van de rivier die Smetana inspireerde niet veel meer over.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten