'De vergelijking wordt benoemd naar de hoogste macht (de waarde van de exponent) van de onbekende grootheden. Als deze één is, is het een vergelijking van de eerste graad. Als de macht twee is, is het een vergelijking van de tweede graad, enzovoort. Vergelijkingen van een hogere graad dan de eerste kunnen meerdere waarden voor de onbekende grootheden geven. Deze waarden worden oplossingen genoemd. De vergelijking van de eerste graad (de lineaire vergelijking): 3x-9=0 (oplossing: x=3).’ Deel 1 – kop: Irreguliere vergelijkingen – zou de lezer op het verkeerde been kunnen zetten als de proloog er al niet meteen spannend was ingesmeten. ‘Ze’ ligt op haar rug met leren riemen vastgegespt op een smalle brits met een stalen frame.
Na x=3 wordt Lisbeth Salander geïntroduceerd, die – weinig spectaculair – op een terras bij het zwembad van een hotel aan de Caribische zee haar zonnebril op het puntje van haar neus schuift. Maar het vuurwerk wacht geduldig zijn beurt af, want in de thriller De vrouw die met vuur speelde van de Zweedse auteur Stieg Larsson beweegt het verhaal zich, soms via schijnbaar oppervlakkige waarnemingen, van dieptepunt naar hoogtepunt. Met een vlammende protagonist die nog moet wennen aan het feit dat ze borsten heeft. De verandering is voorzichtig uitgevoerd, het zijn geen ballonnen, maar ronde borsten van gemiddeld formaat. In de kliniek heeft ze ook een van haar negen tatoeages laten verwijderen, een twee centimeter lange wesp aan de rechterkant van haar hals. Lisbeth wil niet herkenbaar en niet te identificeren zijn.
Sinds ze Dimensions in Mathematics, een 1200 pagina’s dikke pil over de geschiedenis van de wiskunde heeft gelezen, is deze computerhacker van wereldniveau nog wijzer geworden dan ze al was. Er mist emotioneel ook een flinke hoek aan haar, door bijzonder schrijnende jeugdervaringen die haar blijven achtervolgen. (NRC boeken)
Twee tegenpolen, Mikael Blomkvist en Lisbeth Salander. Hij is een charmante man en een kritische journalist van middelbare leeftijd, uitgever van het beroemde en beruchte tijdschrift Millennium. Zij is een jonge, gecompliceerde, uiterst intelligente vrouw met zwartgeverfd haar, piercings en tattoos én ze is een computerhacker van wereldklasse.
Drie moorden, één avond. De slachtoffers zijn twee journalisten die voor Millennium werkten aan een publicatie over mensensmokkel, en Nils Bjurman, de voogd van Lisbeth Salander. Op het moordwapen worden de vingerafdrukken aangetroffen van Lisbeth. Het hele politieapparaat komt in beweging, maar Lisbeth is onvindbaar. Blomkvist, overtuigd van Lisbeths onschuld, gaat langzamerhand een verband zien tussen de drievoudige moord en het artikel in wording over vrouwenhandel.
Dan wordt een vriendin van Lisbeth ontvoerd door een motorbende. Salander laat het aankomen op een bloedige confrontatie met de onzichtbare bendeleider, Zala, een bekende uit haar verleden …
Het verwerken van maatschappelijke thema’s is, zeker in Scandinavische thrillers, bijna verplicht, maar de personages van Larsson ontstijgen alle typeringen in het rollenspel tussen daders en slachtoffers. De auteur schrijnt en schuurt zijn sociale aanklachten er, via beschadigde, afwijkende personages, in bij de lezers. Misbruik, strijd en overleving zijn terugkerende thema’s in de trilogie, waarvan De vrouw die met vuur speelde (afzonderlijk te lezen) het tweede deel is. De publicatie van zijn eerste boek, Mannen die vrouwen haten, heeft Stieg Larsson niet meegemaakt. Hij overleed in 2004 op misdadig jonge leeftijd. Hij krijgt vijf sterren: vier voor zijn waardevolle nalatenschap, de Millennium-trilogie, en een om aan de hemel te schitteren.
Ook dit tweede deel in de Millennium-trilogie is verpletterend goed geconstrueerd en ongelooflijk overtuigend. Stieg Larsson staat met zijn literaire thrillers op eenzame hoogte! (Uitgeverij Signatuur)
Op naar het derde en spijtig genoeg laatste deel van de trilogie: 'Gerechtigheid'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten