VOORBIJ - ANNIE SALOMONS

verleden jaar was je nog niet gekomen,
en nu ben je al weer weken weggegaan.
het scheen, je zou je léven van mij dromen,
en nog geen jaar heb je mij na gestaan.

je kwam als stormwind, jong en fris en nukkig,
je mond was zengend in mijn huivrend haar,
en 'k borg mijn hoofd zo wonderlijk gelukkig
weg aan je borst, als kenden wij elkaar.

ik had je lief; maar op je onstuimig vragen
zei wijsheid "neen," voordat mijn hart het wist.
en strak-verborgen heb 'k mijn heil gedragen,
door lichte nachten en door drukke dagen,
mijn droom-van-liefde nooit door jou gegist.

ik had je lief, maar zware, stukke woorden
kerfden een scheiding tussen jou en mij,
neen, 't kon niet zijn, dat ik je ooit behoorde,
dat mijn verbleekte jeugd jouw opgang stoorde...
ik had je lief, maar zei slechts wijze woorden.
zo dreef de laatste, lieve waan voorbij.