Midden in een reportage vanuit India wordt een Newyorkse tv-verslaggever de linkerhand afgebeten door een leeuw; miljoenen kijkers zijn getuige van het incident. In Boston wacht een vermaarde handchirurg op een gelegenheid om 's lands eerste handtransplantatie uit te voeren. Een getrouwde vrouw uit Wisconsin wil de eenhandige tv-verslaggever de linkerhand van haar echtgenoot geven, dat wil zeggen: zodra deze dood is. Maar de man leeft nog en is gezond. Zo begint John Irvings tiende roman, die aanvankelijk een komedie lijkt, of een satire of een scabreuze klucht. Maar uiteindelijk is De vierde hand even realistisch en ontroerend als al zijn voorgaande werk. (De Bezige Bij)Het was een eerste kennismaking met John Irving. In een reactie op mijn blog had een mevrouw (pas afgestudeerd als bibliothecaris) mij aangeraden een boek van John Irving te lezen. Een tip van een kenner kan je niet zomaar naast je neerleggen. Ik heb die zelfde dag nog een boek van Irving ontleend in de bibliotheek. Ik heb er geen spijt van.
Het boek leest vlot en bevat schitterende dialogen. Het is grappig in het begin en ontroerend op het einde. Het geeft een indringend beeld van wat een nieuwe kans en de wil om te veranderen kunnen bewerkstelligen. Een echte aanrader.
Leuk detail is dat de vrouw van de schrijver, Janet, hem op het idee heeft gebracht voor De Vierde Hand. Na het bekijken van een reportage over de eerste handtransplantatie ooit in Amerika uitgevoerd kwam Janet met de inspirerende vraag: 'Stel dat de weduwe van de donor een omgangsregeling met die hand wil?"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten