Niemand ontsnapt eraan, we ergeren ons allemaal wel eens. Ik probeer het in te perken maar ik zal er nooit helemaal in slagen me niet meer te ergeren. De grootste bronnen van ergernis zijn het verkeer, het gebrek aan elementaire beleefdheid, reality programma's op televisie. Er zijn er nog veel meer, maar laat het ons - voorlopig - bij deze drie houden.Enkele voorbeelden:
- Ik woon in een rustige verkaveling. Er wonen veel jonge gezinnen. Mijn kinderen zijn al een tijdje de deur uit. Toch hou ik mij aan de maximum toegelaten snelheid van 30 kilometer per uur. Ik doe het nu eens niet omdat de wet het mij verplicht maar vooral uit veiligheidsoverwegingen.Opvallend is dat het vooral jonge ouders zijn die door de straten van de wijk scheuren. Ik kan het niet begrijpen.
- Op een zondagmorgen, op het moment dat ik de bakkerij wil verlaten, wurmt zich een lomperik tussen de deur en mij naar binnen. Hij is zich van geen kwaad bewust en kijkt als een snoek naar mij als ik er een opmerking over maak.
- Ik sta verstomd waartoe sommige mensen in staat zijn om toch maar op televisie te komen.
Het is veel verbeterd sedert ik drie jaar geleden mijn kabelabonnement heb opgezegd.Het heeft jaren geduurd voor ik me echt goed in mijn vel voelde. Nu voel ik me iedere dag een 'gelukzak'. Ik heb een liefhebbende vrouw, vast werk, ik ben gezond en ik heb een comfortabel huis. Toch merk ik dat er mensen zijn die dit ook allemaal hebben en toch niet tevreden zijn. Hoe zou dat komen?Ik heb soms de indruk dat die mensen zich ergeren aan mij omdat ik uitstraal dat ik goed in mijn vel zit en tevreden ben met alles wat ik heb.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten