NIEUWS     VERKEER      CULTUUR      WEER     SPORT     CONTACT         

dinsdag 7 oktober 2008

GEKKEN & HALVEGAREN - DEEL 1



Er lopen heel wat 'gekken' en 'halvegaren' rond op deze aardkloot. Je kan ze overal tegenkomen, in het verkeer, in de supermarkt, op openbare plaatsen, zelfs in je eigen buurt. Ik weet niet of het een fenomeen van deze tijd is of dat het vroeger ook al bestond: mensen die licht geraakt zijn, licht ontvlambaar, 'short fuse', een kort lontje dat bij de minste vonk een explosie veroorzaakt waarvan de gevolgen buiten alle proportie zijn. Dit is een eerste categorie van gevaarlijke individuen. Een tweede groep zijn de mensen die door hun onverantwoord (rij)gedrag het leven van anderen in gevaar brengen.

Bijna iedere dag word ik geconfronteerd met roekeloos rijgedrag: overdreven snelheid, onverantwoorde inhaalmanoeuvres, bumperrijden, parkeren op het fietspad etc... Ik hou mijn hart vast, maar ik vermoed dat het aantal slachtoffers van verkeersagressie en onverantwoord rijgedrag in de toekomst nog gaat toenemen. Immers, het voertuig waarover zo'n snelheidsmaniak de controle verliest verandert in een moordend projectiel.
Ik probeer me zo weinig mogelijk te ergeren en te anticiperen op wat zal komen. Maar hoe anticipeer je op een gek die, in een bocht op een tweebaansweg, met een rotvaart op je afkomt?

De oplossing om die wegpiraten tot bezinning te laten komen moet ik helaas schuldig blijven. Daar ik denk dat het veel te maken heeft met machogedrag, het zichzelf overschatten, doe ik toch een poging.
Leg, op een veilige plaats, een circuit aan met een hoge moeilijkheidsgraad. Voorzie het circuit van betonnen palen die (liefst) ontweken moeten worden, giet op onvoorziene momenten olie op het wegdek en laat de snelheid vrij, kwestie van de echte piloten eruit te halen. Laat maximum één rijder toe op het circuit en laat de competitie spelen. De winnaar krijgt een gratis 'enkele' reis naar een ruimtestation naar keuze. Vraag, het is maar een voorstel, € 100.00 per poging en schenk de opbrengst van het hele gebeuren aan verkeersslachtoffers. Wijs er tevens de deelnemers op, dat bij een eventueel ongeval, de medische kosten niet door de mutualiteit gedekt worden.


In Nederland bestaat de mogelijkheid om waaghalzerij van bestuurders door te geven aan een meldpunt van de politie onder het motto: Haal de wegpiraat van de straat.

WAT DOET DE POLITIE?

Na een melding van wegpiraterij, neemt de politie opnieuw contact op met de melder. Ze trekken na of de melding wel echt is en verzamelen aanvullende informatie. Daarna bellen ze de wegpiraat, die ze aan de hand van het kenteken kunnen vinden. Ze confronteren hem of haar met de melding en geven aan hoe ernstig de gevolgen van zijn/haar roekeloze rijgedrag kunnen zijn.
Bij andere politiekorpsen is gebleken dat de meeste wegpiraten hun rijgedrag na zo’n telefoontje aanpassen. Mocht dit niet zo zijn, dan neemt de politie hardere maatregelen.
Echte verkeershufters kunnen rekenen op een prent, een bezoekje van de politie of zelfs intrekking van hun rijbewijs.

Het is een uitstekend initiatief. Ik twijfel of ze de echte 'die-hards' op die manier op andere gedachten kunnen brengen.

3 opmerkingen:

Sunshine zei

Dit stukje deed mij nadenken.
Ik heb absoluut een "zware voet". Met dien verstande dat ik als er weinig verkeer op de snelweg is, het niet erg vind om wat over de limiet te gaan.
Ook als ik me "mottig" voel, durf ik wel eens plankgas geven, maar wel altijd op een verantwoorde manier. Ik let er dus zeker op dat ik geen gevaar vorm voor anderen. In de buurt van plaatsen waar kinderen of fietsers zijn, rijd ik sowieso heel voorzichtjes en aan bumperrijden heb ik een absolute hekel, ik ambeteer niemand op momenten dat ik de verkeersregels ietsje lakser interpreteer dan wettelijk, daar let ik heel bewust op.
Maar toch, sinds dit stukje leef ik me liever uit op mijn piano en niet meer op vier wielen. Je weet maar nooit.
Flink of flink?

Cram zei

Flink. Bij mijn weten zijn er geen snelheidsbeperkingen bij het pianospelen ;-)

Sunshine zei

:-))))
ik heb bij 't spelen eerder te maken met een 'ondersnelheidlimiet', waardoor vrolijke stukjes plots een melancholische klank krijgen wegens te traag.
Elk heeft zo zijn stijl hé, al zal het eerder te maken hebben met de vingers die minder soepel zijn dan in mijn tienerjaren vrees ik.
Maar niet getreurd, integendeel, ik geniet er meer van dan vroeger.
Allez, nu full-speed de toonladder op!