Tjongejonge. Wat een gedoe in het parlement, de voorbije week. Wie vanop het balkon toekeek, had moeite om meerderheid van oppositie te onderscheiden. De meerderheid lag met zichzelf overhoop.
Er was debat tussen MR en PS, tussen MR en CDH, tussen CD&V en Open VLD. Vooral de stampen onder de gordel geven de zuurtegraad in Leterme I aan. Open VLD vraagt de premier niet meer te liegen over de paarse begroting. Leterme antwoordt kurkdroog dat hij enkel naar officiële cijfers verwijst. Eat your heart out, Open VLD.
Die partij heeft niet veel om trots op te zijn. Ze heeft erger kunnen voorkomen, is te horen. Daarmee hebben ze nog steeds geen overtuigend antwoord kunnen geven op de vraag: wat doen die liberalen in Leterme I?
Illusies
CD&V maakte met deze begroting een slechte beurt. Het excuus dat er nu eenmaal een financiële en economische crisis is, vormt een verzachtende omstandigheid, geen excuus voor deze schijnbegroting. De mantra dat CD&V ondanks al die miserie opkomt voor de kleine spaarder en gepensioneerde, is nu al versleten.
Niet zozeer inhoudelijk is deze begroting voor CD&V vervelend, ze vormt ook de negatie van talrijke verkiezingsbeloftes. Met CD&V zou het anders, beter worden. Leterme was hét alternatief voor paars.
In de begroting is dat alvast niet te zien. Vandaar dat in het parlement vaak te horen was dat deze begroting erger was dan onder Verhofstadt. Die gaf immers aan welke trucjes hij gebruikte.
Deze begroting is gebaseerd op illusies. Nog voor ze ingediend wordt, is ze al achterhaald. De inkt is nog niet droog en Open VLD wil ze al herzien. Zo’n begroting is voor de partij een open wonde. Ze wil een herkansing om haar verlies goed te maken.
Hypocrisie
De oppositie slaagde er, ondanks al die duidelijke zwakheden, geen seconde in om deze regering in moeilijkheden te brengen. Meer nog, af en toe kreeg die oppositie enkele rake klappen terug. Alleen de tussenkomst van N-VA was voor CD&V pijnlijk.
De mokerslagen die Jan Jambon aan "Leterme Un" uitdeelde, lieten de partij met kneuzingen achter. Vorige week vervelde de echtscheiding van het kartel tot een vechtscheiding, voor het oog van de natie. Op het einde van de rit overheerst het beeld van een interessant, maar lelijk debat.
In de wandelgangen gaven regeringspartijen vernietigende commentaren op hun partners en de regering. Zelden is een begroting in een slechtere sfeer en met grotere onduidelijkheid dan deze voorgesteld. Op de persconferentie waarop dat moest gebeuren, heerste vaagheid, onervaren staatssecretarissen vergaten cruciale maatregelen – belastingsverhogingen – te vermelden. Het parlement voelde zich gerold en moest cijfers uit de kranten halen.
De begroting moest tijdig ingediend worden, zelfs al was ze daarvoor nog niet klaar, omdat dit vertrouwen zou wekken. Het omgekeerde is het geval. Dit is een slechte begroting van een slechte regering. Niet wegens de beleidskeuzes die ze maakt. Er staan ook heel wat goede maatregelen in. Maar omdat ze bewust en gewild gebaseerd is op hypocrisie. Op achterhaalde groeiverwachtingen. Ze rekent op geld van de deelstaten of energiereuzen, terwijl die herhalen niet te willen bijdragen.
Arrogant
Dit is geen voorzichtige begroting van een regering die geen geld zal uitgeven dat er niet is, zoals Leterme eerder beloofde. Dit is een arrogante begroting. Nog voor de stemming is er al een tekort van een miljard. Deze regering slaagt er ook nu weer niet in om tot "goed bestuur" te komen. Naast de begroting zat er niets anders in de beleidsverklaring dat enthousiasmeerde of wel vertrouwen gaf.
Dat is niet op de rekening van Leterme of andere kernspelers te schrijven. De reden is eenvoudig en oud: zolang de communautaire hypotheek niet gelicht is, werkt federaal niets naar behoren. Deze coalitie was kapot nog voor ze goed en wel begon. Onderling wantrouwen en zelfs wederzijdse aversie hebben elke degelijkheid uit deze regering gejaagd.
Alleen LDD lijkt daar garen bij te spinnen. Vlaams Belang en SP.A alvast niet. Die laatste partij zit vast in de modder. Wie vandaag in De Standaard het interview met Louis Tobback leest, ziet hoe groot de puinhoop is. Dat interview komt op een slecht moment, namelijk net als de partij op een congres zichzelf weer wat uit het slop wil trekken.
Ieder voor zich
Het interview van Tobback is naar SP.A-normen hard. Hij noemt geen namen, maar iedereen weet wat en wie hij bedoelt.
Niet zozeer de timing is lastig voor SP.A. Het grootste probleem is dat Tobback simpelweg nog gelijk heeft ook.
De partij mist profiel en samenhang. In de afdaling is het blijkbaar ieder voor zich. Moet de SP.A een grote open progressieve partij worden of eerder de socialistische roots opzoeken en een onversneden linkse koers opzoeken? De partij is er niet uit, dat begint te wegen.
Hoewel de actualiteit barst van de kansen en mogelijkheden, slaagt de SP.A er niet om te scoren en zichzelf te laten zien. Gennez staat te alleen en heeft nog niet gezag van de leider die op dit moment nodig is. Het kartel SP.A-Vl.Pro is versleten en besmeurd. Er moet iets gebeuren, dringend, maar niemand weet goed wat. De oppositierol heeft de partij nog niet in de vingers.
De regering heeft voorlopig genoeg oppositie in de eigen rangen. Waar moet dit heen?
Er was debat tussen MR en PS, tussen MR en CDH, tussen CD&V en Open VLD. Vooral de stampen onder de gordel geven de zuurtegraad in Leterme I aan. Open VLD vraagt de premier niet meer te liegen over de paarse begroting. Leterme antwoordt kurkdroog dat hij enkel naar officiële cijfers verwijst. Eat your heart out, Open VLD.
Die partij heeft niet veel om trots op te zijn. Ze heeft erger kunnen voorkomen, is te horen. Daarmee hebben ze nog steeds geen overtuigend antwoord kunnen geven op de vraag: wat doen die liberalen in Leterme I?
Illusies
CD&V maakte met deze begroting een slechte beurt. Het excuus dat er nu eenmaal een financiële en economische crisis is, vormt een verzachtende omstandigheid, geen excuus voor deze schijnbegroting. De mantra dat CD&V ondanks al die miserie opkomt voor de kleine spaarder en gepensioneerde, is nu al versleten.
Niet zozeer inhoudelijk is deze begroting voor CD&V vervelend, ze vormt ook de negatie van talrijke verkiezingsbeloftes. Met CD&V zou het anders, beter worden. Leterme was hét alternatief voor paars.
In de begroting is dat alvast niet te zien. Vandaar dat in het parlement vaak te horen was dat deze begroting erger was dan onder Verhofstadt. Die gaf immers aan welke trucjes hij gebruikte.
Deze begroting is gebaseerd op illusies. Nog voor ze ingediend wordt, is ze al achterhaald. De inkt is nog niet droog en Open VLD wil ze al herzien. Zo’n begroting is voor de partij een open wonde. Ze wil een herkansing om haar verlies goed te maken.
Hypocrisie
De oppositie slaagde er, ondanks al die duidelijke zwakheden, geen seconde in om deze regering in moeilijkheden te brengen. Meer nog, af en toe kreeg die oppositie enkele rake klappen terug. Alleen de tussenkomst van N-VA was voor CD&V pijnlijk.
De mokerslagen die Jan Jambon aan "Leterme Un" uitdeelde, lieten de partij met kneuzingen achter. Vorige week vervelde de echtscheiding van het kartel tot een vechtscheiding, voor het oog van de natie. Op het einde van de rit overheerst het beeld van een interessant, maar lelijk debat.
In de wandelgangen gaven regeringspartijen vernietigende commentaren op hun partners en de regering. Zelden is een begroting in een slechtere sfeer en met grotere onduidelijkheid dan deze voorgesteld. Op de persconferentie waarop dat moest gebeuren, heerste vaagheid, onervaren staatssecretarissen vergaten cruciale maatregelen – belastingsverhogingen – te vermelden. Het parlement voelde zich gerold en moest cijfers uit de kranten halen.
De begroting moest tijdig ingediend worden, zelfs al was ze daarvoor nog niet klaar, omdat dit vertrouwen zou wekken. Het omgekeerde is het geval. Dit is een slechte begroting van een slechte regering. Niet wegens de beleidskeuzes die ze maakt. Er staan ook heel wat goede maatregelen in. Maar omdat ze bewust en gewild gebaseerd is op hypocrisie. Op achterhaalde groeiverwachtingen. Ze rekent op geld van de deelstaten of energiereuzen, terwijl die herhalen niet te willen bijdragen.
Arrogant
Dit is geen voorzichtige begroting van een regering die geen geld zal uitgeven dat er niet is, zoals Leterme eerder beloofde. Dit is een arrogante begroting. Nog voor de stemming is er al een tekort van een miljard. Deze regering slaagt er ook nu weer niet in om tot "goed bestuur" te komen. Naast de begroting zat er niets anders in de beleidsverklaring dat enthousiasmeerde of wel vertrouwen gaf.
Dat is niet op de rekening van Leterme of andere kernspelers te schrijven. De reden is eenvoudig en oud: zolang de communautaire hypotheek niet gelicht is, werkt federaal niets naar behoren. Deze coalitie was kapot nog voor ze goed en wel begon. Onderling wantrouwen en zelfs wederzijdse aversie hebben elke degelijkheid uit deze regering gejaagd.
Alleen LDD lijkt daar garen bij te spinnen. Vlaams Belang en SP.A alvast niet. Die laatste partij zit vast in de modder. Wie vandaag in De Standaard het interview met Louis Tobback leest, ziet hoe groot de puinhoop is. Dat interview komt op een slecht moment, namelijk net als de partij op een congres zichzelf weer wat uit het slop wil trekken.
Ieder voor zich
Het interview van Tobback is naar SP.A-normen hard. Hij noemt geen namen, maar iedereen weet wat en wie hij bedoelt.
Niet zozeer de timing is lastig voor SP.A. Het grootste probleem is dat Tobback simpelweg nog gelijk heeft ook.
De partij mist profiel en samenhang. In de afdaling is het blijkbaar ieder voor zich. Moet de SP.A een grote open progressieve partij worden of eerder de socialistische roots opzoeken en een onversneden linkse koers opzoeken? De partij is er niet uit, dat begint te wegen.
Hoewel de actualiteit barst van de kansen en mogelijkheden, slaagt de SP.A er niet om te scoren en zichzelf te laten zien. Gennez staat te alleen en heeft nog niet gezag van de leider die op dit moment nodig is. Het kartel SP.A-Vl.Pro is versleten en besmeurd. Er moet iets gebeuren, dringend, maar niemand weet goed wat. De oppositierol heeft de partij nog niet in de vingers.
De regering heeft voorlopig genoeg oppositie in de eigen rangen. Waar moet dit heen?
Carl Devos (bron: vrt-redactie)
3 opmerkingen:
Na een hele (of is het helse?) dag op de schoolbanken te hebben gezeten, kan de begroting mij (vandaag toch)geen ... schelen. Al was de update die ik hier gelezen heb wel nuttig om niet helemaal voeling met dit land te verliezen. pfff, ik was vergeten dat student zijn zoveel energie vraagt.
Enfin, ik wou eigenlijk melden dat ik de quote van de dag een leuke aanvulling vindt. Deze van vandaag is zeker niet mis!
Ik ben een fan van Carl Devos, hij kan het goed uitleggen ;-)
Bedankt voor het compliment van de quotes.
Ik heb geen idee of de reacties op 'oudere' artikels nog gelezen worden, maar 't paste enkel hieronder (ik had het hierboven immers over de quotes).
Ik had vandaag een boekje in handen van Wilma Koekebakker. Geen idee wie die dame met de vreemde naam mag wezen, maar ik wil haar echt citeren. Toen ik haar uitsprak las, schoot ik spontaan in de lach. En ze heeft dan nog groot gelijk ook...
"Wind je gerust eens op... maar loop wel op tijd weer af".
Een reactie posten