NA DE AARDBEVING - HARUKI MURAKAMI - ROMAN

Vaste grond onder je voeten hebben is een veilig gevoel, maar als die grond opeens dreigt weg te vallen, kan dat heel nare gevolgen hebben. De zes verhalen in deze bundel exploreren de psychologische gevolgen die een aardbeving teweeg kan brengen, zelfs als zij ver weg gebeurt. De hoofdpersonen zien vaak geen uitweg in hun bestaan, maar zij zijn allemaal Gods kinderen, ook de reusachtige kikker die Tokyo voor een zekere vernietiging behoedt. In Na de aardbeving is Murakami op zijn absurde, grappige, ontroerende best.
Het nawoord dat hij bij dit boek schreef verschijnt voor het eerst in vertaling. (Uitgeverij Atlas)

Murakami schrijft in het nawoord: Wat 2001 is voor de Amerikanen is 1995 voor de Japanners: een jaar waarna het leven niet meer hetzelfde zou zijn. Op 17 januari werd de havenstad Kobe getroffen door een verwoestende aardbeving; twee maanden later verspreidden religieuze terroristen een dodelijk gifgas in de Tokiose metro. Twee gebeurtenissen die volgens Japans beroemdste schrijver Haruki Murakami (1949) ‘laten zien dat we ons niet meer veilig kunnen voelen in de wereld waarin we leven, omdat die niet langer verankerd is’.

In alle zes verhalen draait het om de dunne, de mentale effecten van de aardbeving, niet om de dood, de stank, de pijn, de rommel. Een vrouw zit dagenlang apathisch naar he televisienieuws te kijken en vertrekt dan uit haar huwelijk zonder zich daarvoor te verantwoorden. Twee mensen geven zich over aan het stoken van wilde kampvuren op het strand en verliezen zich in het staren in de vlammen.

Een schildklierspecialiste hoort tijdens een vakantie-uitstapje in Thailand een verhaal over het troosteloze liefdesleven van ijsberen en betrekt dat op zichzelf. Een man krijgt waanvoorstellingen over een fabelachtige strijd tussen een reusachtige kikker en een enorme worm, waarvan de uitkomst bepaalt of ook Tokio door een aardbeving zal worden verwoest. (Michaël Zeeman - de Volkskrant)

'Na de aardbeving' grijpt en wriemelt uitdrukkelijk in de werkelijkheid, maar dat gaat wonderlijk goed samen met een tomeloze fantasie. Of zoals Kikker declameert: 'Het was een heel zwaar gevecht, en het vond van begin tot eind plaats in de verbeelding. Dat is ons ware strijdperk. Daar winnen of verliezen we.' (jdm - Humo)