DE MARRAKECH EXPRESS

Ik ben graag thuis en was dan ook niet superenthousiast om op reis te vertrekken. Ik zag er niet tegenop en ik gunde het mijn vrouw van harte. Ze had een zwaar jaar achter de rug met veel stress op het werk. Ze had recht om een tiental dagen haar voeten onder tafel te schuiven en te genieten van de zon. Ik schuif al iedere dag mijn voeten onder tafel.

De eerste drie dagen spookte mijn blog met een zekere regelmaat door mijn hoofd. Het voelde aan als een gemis. Ik vermoed dat ik last had van ontwenningsverschijnselen!
De dag van aankomst (maandag) bezochten we het Office de Tourisme van Privas. Een lieve juffrouw bracht ons op de hoogte van de bezienswaardigheden in de streek en de komende (culturele) activiteiten. Bij het weggaan vroeg ik langs mijn neus weg of er een internetcafé in de buurt was. Mijn hart maakte een sprongetje toen de juffrouw bevestigend antwoordde. Ze liep even mee naar buiten en wees me de 'Marrakech Express' aan.

Mijn vrouw kent mij goed en had het onmiddellijk door. Ze keek me schuin aan, glimlachte en zei: 'Je bent verslaafd Marc.' Ik kon niet anders dan toegeven dat het waar was. Ik had stante pede het café willen opzoeken om mijn blog te updaten.
Ik hield me in. Het compromis was dat ik de volgende woensdag even zou langs lopen in de Marrakech Express terwijl mijn vrouw naar de kapper was.

Een uur heeft het geduurd om twee cartoons op mijn blog te plaatsen. Ik vond mijn draai niet op een vreemde computer (raar klavier) en in een vreemde omgeving. Er waren drie computers beschikbaar in het internetcafé. Ik zat in het midden, links van mij zat een tienjarig jongetje - de uitbater van het café - een spelletje te spelen en rechts van mij wervelden de vingers van een vriendelijke jongedame over het klavier. We zaten heel dicht op elkaar gepakt.

Achteraf had ik spijt dat ik mijn blog niet gelaten had zoals hij was, ik had toch mijn tijdelijke afwezigheid aangekondigd. Het heeft me aangezet om te lezen (3 x Amélie Nothomb en 2 x Haruki Murakami), om een paar leuke uitstappen te maken en vanop een gezellig terras de mensen te observeren en gewoon te ontspannen samen met mijn vrouw. Ik heb ook nog een mooi zwart jasje van G-Star Raw en een paar T-shirts kunnen kopen in de solden. We hebben lekker gegeten en gedronken. De batterijen zijn terug opgeladen.

Thuisgekomen zat ik na een half terug aan mijn computer. Ik heb me echt moeten inhouden om een stukje te schrijven. Ik besef dat ik nog altijd verslaafd ben en tevens voel ik mij blij als een klein kind met zijn favoriete speeltje. Ik weet wel dat het allemaal niet zoveel voorstelt maar ik amuseer mij en doe er niemand geen kwaad mee. Ik miste op vakantie toch een beetje de reacties en de 'polemiekjes'.