IS EEN 'GOEIEDAG' BEDREIGEND?

Op zaterdag brengt Man bijt hond een compilatie fragmenten van de voorbije week. Het begin van de reportage gisteren heb ik gemist maar ik vermoed dat het in het kader van 'De week van de goeiedag' was. Je zag een jonge gast die spontaan zijn hand uitstak naar een aantal voorbijgangers om hen met een welgemeende handdruk goeiedag te wensen.

Ik ben erg geschrokken van de reacties van de toevallige voorbijgangers. Bij de meesten kwam de uitgestoken hand als een bedreiging over. Een kleine minderheid drukte, enigzins verwonderd, de uitgestoken hand. Er was iemand die argwanend vroeg: 'Ja, en wat is hiervan de bedoeling?' Een mevrouw was zo in de war door het gebaar dat ze achteruit week. Het angstgevoel was duidelijk op haar gezicht te lezen en ze durfde de vriendelijke jongelman niet te passeren. Er was een meneer die ontstemd reageerde en heel verongelijkt keek naar de persoon die even goeiedag wou zeggen. Je zag hem denken: 'Hoe durf je me op deze manier lastig vallen.'

Op mijn dagelijkse wandeling met mijn hond zeg ik dikwijls goeiedag tegen wildvreemden. Meestal beperkt zich dat tot een beleefd hoofdknikje of het uitspreken van het woord 'hallo'.
Sommige (kleine) kinderen spreken mij spontaan aan. Laatst was er een jongentje, van een jaar of tien, die naar een verjaardagsfeestje moest en me vroeg: 'Meneer, heb je geen huis hier in de wijk tegen gekomen versierd met balonnen?' Ja, ik was inderdaad zo'n huis gepasseerd, het was vlak in de buurt. Het jongentje vertelde me nog dat hij ook een hondje had.
Ik kreeg een raar gevoel toen ik bedacht dat een van de buren me gadesloeg. Een vijftiger en een jongentje van tien in gesprek, moet de politie niet verwittigd worden?

Ik overdrijf nu een beetje maar toch, uit de reportage van Man bijt hond blijkt duidelijk dat spontane sociale contacten niet vanzelfsprekend zijn en bedreigend overkomen, ook tussen volwassenen. Ik begrijp het wel maar ik vind het spijtig.