HET ONTSLAG VAN KARDINAAL DANNEELS

Van het ontslag van kardinaal Danneels lig ik niet wakker, de rooms-katholieke Kerk heeft bij mij al lang afgedaan. Ik ben geboren in 1951 toen de Kerk nog oppermachtig was. Ik heb het geweten. Op een andere keer meer daarover.
Rik Torfs verklaarde gisteren in Ter Zake dat kardinaal Danneels het verkorven heeft in Rome door te weinig weerstand te bieden in de debatten over het homohuwelijk, de abortus- en euthanasiekwestie. Hij is te progressief, niet rechts genoeg.
In zijn achtentwintigjarige carrière als aartsbisschop - ik had graag het woord pontificaat gebruikt - is de taak van de Kerk in Vlaanderen hoofdzakelijk gereduceerd tot de uitvoering van rituelen bij doopsels, vormsels, huwelijken en begrafenissen. Lopendebandwerk zeg maar.

In de Westerse wereld zit de Kerk op haar gat en heeft dat volledig aan haarzelf te wijten. Het vaticaan is een bastion van gefrusteerde wereldvreemde mannen. Ik vraag me af wanneer de Kerk eindelijk eens volwassen zal worden, te beginnen met het afschaffen van het celibaat en het geven van een volwaardige plaats aan de vrouw in de Kerk.

Het celibaat is de meest stomme uivinding ooit. Het woord uitvinding is hier trouwens misplaatst. In van Dale staat bij het woord uitvinding: een vernuftig gevonden oplossing of zaak. Vernuftig is het celibaat zeker niet en een oplossing allerminst. Integendeel het ligt aan de basis van onnoemelijk leed.

Het celibaat en de belofte van kuisheid zorgen ervoor, volgens de Kerk, dat de geestelijke zich volledig kan toeleggen op zijn taak als zielenherder en verkondiger van het woord gods. Grotere onzin heb ik nooit gehoord. Een complexloze sexuele beleving is een absolute voorwaarde om je als individu te kunnen ontplooien en zo uit te groeien tot een evenwichtige volwassene.

Wat doet de Kerk? Ze blijft met een stompzinnige volharding de leuze verkondigen: 'Ban alle (sic) sexualiteit uit je leven, negeer je stijve lul, bijt op je tanden en concentreer je op je pastorale bezigheden.' Er zitten nog een handvol gelovigen in de kerk en priesterroepingen komen nauwelijks nog voor.

De Kerk verheerlijkt onze-lieve-vrouw maar veegt de vloer aan met de rest van de vrouwen. Ze zijn goed genoeg voor de schoonmaak van de kerk en de sacristie, de administratie van meneer pastoor en een dienende functie bij het kerkgebeuren. Foei Paus Benedictus de zoveelste.

Mijn gezond boerenverstand zegt mij: voor het helemaal te laat is, afschaffen dit celibaat en stel het priesterschap open voor vrouwen.

Bewijst mijn voorstel nu dat ik slimmer ben dan die duizenden theologen in dienst van de Kerk, of is het het kransje machtigen van het Vaticaan, met de paus op kop, die alle hervormingen in de kiem smoren? Ze doen maar.