In 1959 kocht mijn vader bij een garagist in Meulebeke zijn eerste auto. Een Peugeot 203 berline, bouwjaar 1950, zwarte kleur met schuifdak! Hij was toen 52 jaar en had nooit eerder achter het stuur plaatsgenomen. Van een verplicht rijbewijs was toen nog geen sprake. De garagist heeft mijn vader in een paar 'lessen' de knepen van het vak geleerd. En dat was het.
Op een dag rijden we van Izegem naar Pittem. Mijn pa aan het stuur - uiteraard - mijn broer van 11 jaar naast hem op de doorlopende voorzetel en ikzelf, toen 8 jaar op de achterbank, ruimte zat. Ter hoogte van Ingelmunster slaan we over de spoorweg linksaf richting Brugge. De brug over het kanaal Roeselare - Ooigem ligt op ongeveer 300 meter voor ons. Het geluid van de motor neemt een onrustwekkend volume aan en we stevenen met een serieuze vaart op de brug af. Op de brug verliezen we vlug snelheid en we bereiken de top net niet. Mijn oudere broer begint te panikeren als mijn vader de auto achteruit van de brug laat glijden. Pa probeert mijn broer te kalmeren en sust hem met de uitleg: 'De auto was niet genoeg gelanceerd.' (Lanceren is een term die gebruikt wordt als het over raketten en torpedo's gaat)
Tweede poging: de acceleratie is niet in evenredigheid met het lawaai die de motor maakt. Een paar meter voor het hoogste punt van de bult komt de Peugeot tot stilstand. Mijn broer is in alle staten en springt uit het voertuig, daarbij geholpen doordat het portier naar voor opengaat. Met een open rechter portier bolt de auto weer gezapig achteruit. Ik moet uitstappen om de deur dicht te gooien. Deze hilarische situatie geeft geen noemenswaardige verkeersproblemen. De files moesten nog uitgevonden worden.
Derde poging: de lancering zal nu gebeuren vanop vijfhonderd meter. We bereiken heelhuids de overkant van de vaart. Daar pikken we mijn, nog steeds aangeslagen, broer op.
In 1960 kocht mijn vader een splinternieuwe Ford Taunus 16m, Saxomat.
3 opmerkingen:
Ik vind jouw vader eigenlijk een beetje een held.
Spannend ook dat goudstof de kwaliteit heeft van af te geven op de nakomende generaties…
Ja?
Mijn vader was in ieder geval veel te bescheiden. Hij was ook een harde werker en zeer gevoelig. Ik lijk het meest op mijn vader.
Dacht ik het niet...
Pas op met autorijden op latere leeftijd?
Een reactie posten