IS ER LEVEN NA DE DOOD?

De laatste maanden waart de dood met een zekere regelmaat in mijn buurt, gelukkig niet in mijn directe omgeving. Een collega die haar beide ouders, weliswaar op respectabele leeftijd, verliest op een paar maanden tijd. Een collega van nauwelijks vijftig die binnenkort afscheid komt nemen! En nog iemand die me dierbaar is waarvan haar mama de strijd met het leven aan het verliezen is. Het stemt tot nadenken.

Echt bang voor de dood ben ik niet, wel voor aftakeling of een zware beroerte waarbij je totaal hulpeloos je dood ligt af te wachten. Ik geloof ook niet in een leven na de dood. Alle godsdiensten die alleen hun volgelingen een eeuwig leven beloven zijn verkeerd bezig. Het is fundamenteel onrechtvaardig dat een opperwezen alleen gelovigen een kans op het eeuwig leven zou gunnen.
Het doet me denken aan mensen die bidden, kaarsen branden of op bedevaart gaan om persoonlijke gunsten van hun god te bekomen. Waarom zou god de 'lamme' die naar Lourdes reist genezen en de Afrikaanse kinderen verder aan hun lot overlaten? In deze wereld bestaat geen rechtvaardigheid. Je moet verdomme enorm veel geluk hebben, in eerste instantie met de plaats waar je geboren wordt.

Iets totaal anders: De Coma Cluster van Melkwegstelsels is één van de dichtstbevolkte clusters die we kennen: hij bevat duizenden melkwegstelsels. Elk van deze melkwegstelsels herbergt — net als onze eigen Melkweg — miljarden sterren. Het heelal, ik begrijp er niets van, ik kan het niet vatten. Waar begint het? Waar eindigt het? Ik doe ook geen moeite om het te vatten. Het versterkt alleen het besef dat onze aarde in het heelal weinig of niets voorstelt.

Als alles blijft zoals het nu is ben ik best tevreden. Mijn droom is echter, dat ik op een morgen wakker word en ontdek dat zich een schrijftalent in mijn geest genesteld heeft met een stijl die een kruising is van die van John Irving, Herman Brusselmans, J.D. Salinger... Grapje!