EN TOEN KWAM TANIA - DEEL 5

Het werd een gezellige avond. Ze zaten uren op de bank heel dicht bij elkaar. Anja vertelde haar levensverhaal. Ze was opgegroeid op de boerenbuiten, kwam uit een streng katholiek nest en had nog een oudere broer. Haar ouders zouden een relatie met een vijftien jaar oudere man die nota bene getrouwd was en drie kinderen had, nooit aanvaarden. Als ze koos voor Herman zou dat onvermijdelijk leiden tot een breuk met haar familie. Herman beschouwde dat als zorgen voor morgen maar in zijn onderbewustzijn sloop een eerste donderwolkje binnen.

Anja was heel open en vertelde Herman het relaas van een bewogen nacht op een van de uitstappen met het personeel van het ziekenhuis. 's Nachts had een dokter haar gezelsschap gehouden en van het een was het ander gekomen. De dokter was echter getrouwd en zijn vrouw was om familiale omstandigheden thuis gebleven.
Een bevredigende nacht was het allerminst geweest voor Anja. Het werd nog erger toen de volgende morgen een deel van de groep reeds op de hoogte was van de scheve schaats die de dokter had gereden. Een collega dokter, een reus van een vent met een groot teddybeer gehalte, en een goede vriend van Anja, was zeer teleurgesteld toen het gerucht hem ter ore kwam. Bij het ontbijt liet hij duidelijk zijn teleurstelling blijken door Anja compleet te negeren.

Herman luisterde aandachtig naar Anja's verhaal en vond haar kwetsbaarheid aandoenlijk. Het was duidelijk dat ze die hele toestand nog niet had verwerkt. Hij sloofde zich uit om haar te overtuigen dat haar helemaal geen schuld trof in dit hele verhaal. Zij was een vrije vrouw en had aan niemand verantwoording af te leggen. De dokter die het initiatief had genomen was in de fout gegaan. Het was toch niet haar taak geweest om hem te overtuigen dat hij als getrouwde man maar beter geen avontuurtje kon beginnen.
Zijn troostende woorden en zijn eindeloos begrip lieten Anja niet ongevoelig en ze vleide zich nog dichter tegen hem aan. Zo bleven ze, met op de achtergrond het romantische Adagio van Tomaso Albinoni, die zich steeds herhaalde, nog een uurtje liggen in een tedere omhelzing. Daarna werd het tijd voor Herman om op te stappen, terug naar de harde realiteit.