Ik voel mij somber. Ei, wat zal ik doen?
Een platte geest dronk nu een glaasje.
Maar ik ben een poëtisch baasje
en ga mijn weemoed in een versje doen.
Dat is het voordeel van mijn gave.
De burger kan zijn ei niet kwijt,
terwijl ik, rustig, mijn neerslachtigheid
gelijk een paardje voor mijn kar laat draven.
Is het volbracht, dan ben ik opgelucht.
‘k Heb schoonheid uit mijn pijn gewrongen.
Mijn lieve pen heeft mooi gezongen.
Ik stap in bed. Ik geeuw en zucht.
En staan mijn versjes later soms te kijk
in ‘Gouden aren’ of in ‘Dichterschat’,
dan zegt de leraar bij deez’ pennenspat
‘Kijk jongens, hier had hij het moejelijk.’
1 opmerking:
Hier kan ik mij in vinden.
Sommigen gaan somberheid te lijf door afleiding/ontkenning te zoeken in vrolijke dingen, anderen dompelen zich even diep onder in hun sombere stemming.
Persoonlijk verkies ik het laatste: een diepdroef lied opzetten, je even laten wegzakken (tranen toegelaten) en donkere woorden neerschrijven
en je daarna weer oprichten (eventueel mbv de delete-knop) en met hernieuwde moed verdergaan, de zon tegemoet. :-))
Een reactie posten