Twee broers, Andy en Hank, besluiten uit geldnood een overval op de zaak van hun ouders te plegen. Ze zijn zorgvuldig voorbereid en gaan ervan uit dat alles goed zal gaan. De afspraak is geen geweld, geen doden en dus geen slachtoffers. Maar als een van hen zich niet aan de afspraak houdt, valt het hele plan in duigen en moeten ze snel een oplossing bedenken. Vader Charles heeft echter voorgenomen niet te rusten voordat de daders gevat zijn. (trailer)
'Before the Devil Knows You're Dead' laat zien dat de cineast, Sidney Lumet, ondanks het klimmen der jaren momenteel scherper staat dan een stel vers geslepen keukenmessen: noem hem gerust Sidney Lemmet.
De film gaat van start met een door twee in geldnood verkerende broers - Philip Seymour Hoffman en Ethan Hawke! - beraamde overval op een juwelierszaak. Maar het gaat mis: er vallen schoten, en twee mensen komen om. Met chirurgische precisie, alsof hij een meedogenloze punctie op zijn personages verricht, dissecteert Lumet vervolgens de vier dagen vóór en de week ná de overval.
Die door de tijd zigzaggende vertelstructuur voelt evenwel op geen énkel moment gekunsteld aan: hoe meer je te weten komt over de door etterende familiewonden getekende voorgeschiedenis van de broers, hoe meer het verhaal aan emotionele stootkracht wint - tot de onthutsende finale je met een mokerslag van Freddy De Kerpeliaanse allure doet beseffen dat je al die tijd niet alleen naar een ultraspannende misdaadprent maar ook naar een gitzwarte, rond hebzucht, vervreemding en bittere jaloezie draaiende Amerikaanse Tragedie hebt zitten kijken.
En dan die vertolkingen! Hoffman en Hawke zijn qua uiterlijk uit twee totaal verschillende soorten natuursteen gekapt, en tóch vormen ze een overtuigend broederpaar. En als we u dan nog vertellen dat de papa wordt vertolkt door niemand minder dan Albert Finney, dan weet u het wel: rep u naar de videotheek - voordat de Gehoornde u bij de lurven grijpt. (es - Humo)
Een schitterende film die aan de ribben blijft 'plakken'.
'Before the Devil Knows You're Dead' laat zien dat de cineast, Sidney Lumet, ondanks het klimmen der jaren momenteel scherper staat dan een stel vers geslepen keukenmessen: noem hem gerust Sidney Lemmet.
De film gaat van start met een door twee in geldnood verkerende broers - Philip Seymour Hoffman en Ethan Hawke! - beraamde overval op een juwelierszaak. Maar het gaat mis: er vallen schoten, en twee mensen komen om. Met chirurgische precisie, alsof hij een meedogenloze punctie op zijn personages verricht, dissecteert Lumet vervolgens de vier dagen vóór en de week ná de overval.
Die door de tijd zigzaggende vertelstructuur voelt evenwel op geen énkel moment gekunsteld aan: hoe meer je te weten komt over de door etterende familiewonden getekende voorgeschiedenis van de broers, hoe meer het verhaal aan emotionele stootkracht wint - tot de onthutsende finale je met een mokerslag van Freddy De Kerpeliaanse allure doet beseffen dat je al die tijd niet alleen naar een ultraspannende misdaadprent maar ook naar een gitzwarte, rond hebzucht, vervreemding en bittere jaloezie draaiende Amerikaanse Tragedie hebt zitten kijken.
En dan die vertolkingen! Hoffman en Hawke zijn qua uiterlijk uit twee totaal verschillende soorten natuursteen gekapt, en tóch vormen ze een overtuigend broederpaar. En als we u dan nog vertellen dat de papa wordt vertolkt door niemand minder dan Albert Finney, dan weet u het wel: rep u naar de videotheek - voordat de Gehoornde u bij de lurven grijpt. (es - Humo)
Een schitterende film die aan de ribben blijft 'plakken'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten