KAN EEN MENS VERANDEREN?

De seksuele voorlichting die ik heb genoten was nagenoeg onbestaande. Ik herinner mij, toen ik een jaar of dertien was, dat mijn moeder liggend, want na het middageten rustte ze altijd anderhalf uur in de canapé, mij vertelde dat de kindjes groeiden in de buik van de mama. Hoe dat kindje daar in kwam en langs welke weg het de mama verliet kwam niet ter sprake.

In de jaren zestig was seks ook op school taboe. Als je met je handen in je zakken stond werd je beschuldigd van 'vuile manieren'. In de humaniora was er zelfs een leraar die in de weekends de cafés afschuimde om de gedragingen van de leerlingen te observeren en te controleren. Het was genoeg dat je met een meisje zat of stond te praten en je mocht het de maandagmorgen gaan uitleggen aan de 'principaal'. Principaal, zo diende de directeur van het Sint-Jozefscollege in die tijd aangesproken te worden.
Het was een boom van een vent, uiteraard een priester, met een aristocratische uitstraling. Hij was een telg van de rijke brouwersfamilie Louwaege uit Kortemark. In 2002 werd de brouwerij overgenomen door Alken-Maes, maar dit geheel terzijde.

Waar wil ik nu eigenlijk naartoe? De laatste weken ben ik in de ban van de Japanse schrijver Haruki Murakami. Gisteren las ik, in zijn boek Spoetnikliefde, het verhaal van een jonge kerel die toevallig het pad kruist van een rijpere vrouw. Hij ontmoet haar in de trein tijdens de zomervakantie. Ze delen het bed één nacht in een hotel en vrijen tweemaal. De eerste sex verloopt onhandig doordat hij zeer zenuwachtig is. Hij excuseert zich voor zijn gestuntel maar de vrouw zegt: 'Daar hoef je je toch niet voor te excuseren' en ze voegt eraan toe 'Jij bent wel heel beleefd.'
Na een douche stelt ze hem de vraag: 'Stel je maakt met iemand een lange reis met de auto. Je rijdt om de beurt. Wie zou jij in zo'n geval als reisgenoot kiezen: iemand die goed kan rijden maar zijn aandacht er niet bij heeft, of iemand die niet zo goed kan rijden maar die wel aandachtig is?'
'De laatste,' antwoordt de jongen.
'Ik ook,' zei de vrouw. 'Volgens mij is het bij het vrijen ongeveer hetzelfde. Goed of niet goed, handig of onhandig, dat doet er eigenlijk niet zo toe. Aandacht is het allerbelangrijkste. Kalm blijven en alert zijn op de dingen om je heen.'
Toen ze later voor de tweede keer vreeën ging het soepel en vanzelfsprekend. De jongen had het idee dat hij een beetje begon te begrijpen wat het inhield: aandachtig en alert zijn. Hij zag die keer voor het eerst wat echt goede seks in een vrouw kan losmaken.

Ik moet eerlijk bekennen dat ik veertig jaar geleden ook wel zo'n ervaring had willen meemaken. Het zal wel de natte droom zijn van elke jonge (hetero)gast om ingewijd te worden in de wondere wereld van lust en goesting door een ervaren knappe vrouw van vijfendertig. Ik troost me met de gedachte dat het vrij uitzonderlijk is dat zoiets voorkomt. Toch doet het me terugdenken aan de tijd toen ik achttien was met een broek vol goesting, maar met veel te weinig zelfvertrouwen en durf. Mijn opvoeding en dertien jaar college zullen er wel veel mee te maken hebben gehad maar toch ook de aard van het beestje. Op mijn vierenveertigste had ik nog altijd geen hoge pet op van mezelf. Ik kon het niet geloven dat een jonge vrouw verliefd op me werd. Op mij, hoe was het mogelijk?

Ik betwijfel of een mens echt verandert. Ik heb zeker lessen getrokken uit bepaalde ervaringen maar mijn naïviteit ben ik nog niet helemaal kwijt. Ik blijf altijd mezelf, ik ben een open boek. Je kunt als het ware de kwetsbaarheid van mijn gezicht lezen en dat is zeker geen voordeel.

Vorige week bezocht ik de VRT en in een van gangen zag ik Peter Van de Veire van Studio Brussel op mij afkomen. Ik was echt onder de indruk: de zelfverzekerdheid en de allure die hij uitstraalde was opmerkelijk, op het arrogante af. Zo met een air van 'Wie doet mij wat'. Achteraf heb ik gedacht dat ik hem had moeten vragen: 'Peter, excuseer mij, maar die houding van jou is die natuurlijk of is het een pose om te mensen op afstand te houden'.

Wat is nu de moraal van het verhaal? Wel, ik heb nergens spijt van, zou met niemand willen ruilen en kijk tevreden terug.