Na het voetbal, gisteravond, zapte ik nog eens naar De Laatste Show op Eén. Luka Bloom had juist plaats genomen op het podium. Hij vertelde dat hij getroffen was door de tranen van Jesse Jackson Sr. bij de overwinningsspeech van Barack Obama. Hij voegde eraan toe: 'Het waren tranen van vreugde omwille van de historische verkiezingsuitslag, de eerste 'zwarte' president van de Verenigde Staten van Amerika maar waarschijnlijk ook van verdriet omdat zijn gedachten teruggingen naar de betreurde Martin Luther King.'
Ik was ook ontroerd toen ik woensdagavond Obama, na zijn verkiezingsoverwinning, die enorme menigte zag toespreken. Het gemak waarmee hij de juiste woorden vond zonder spiekbriefje, de perfecte timing, de begeestering naar zijn publiek toe. Dit alles bezorgde me kippenvel.
Synoniemen voor begeestering zijn geestdrift, hartstocht en bezieling. Allemaal van toepassing op die geweldige figuur die Barack Obama is. Toegegeven hij moet het allemaal nog waarmaken en er dient nog een lange weg afgelegd. Maar het stemt mij hoopvol dat een hele natie, en ook een groot deel van de rest van de wereld in de ban zijn van zijn ideeën.
Ik wil nog even terugkomen op de tranen van Jesse Jackson Sr. Toen ik het filmpje op You Tube opzocht zag ik dat de commentaren niet unaniem lovend waren. Sommigen verweten Jackson een hypocriete houding en dat zijn tranen 'gefaked' waren. Ik begreep er niet veel van tot ik op site van de Volkskrant een artikel las met als titel: "Jesse Jackson-rel toont kloof Obama en oude zwarte leiders" Even een klein stukje uit het artikel ter verduidelijking:
Het relletje begon toen vader Jackson afgelopen zondag, vlak voor een tv-interview op Fox News, over Obama praatte zonder te beseffen dat de microfoon aan stond. ‘Hij doet uit de hoogte tegenover zwarte mensen’, zei Jackson op fluistertoon. ‘Ik wil zijn ballen eraf snijden.’
Zo zie je maar dat een wenende mens niet op iedereen hetzelfde effect heeft.
Ik heb me nog nooit beter gevoeld dan iemand anders. Die racisme- en segregatietoestanden, ik kan daar met mijn verstand niet bij. Waar mijn verstand ook niet bij kan is dat twee politiekers zich kostelijk amuseren op een terrasje met het zingen van liedje over een Joods meisje dat verbrand wordt in Dachau. Ik word er misselijk van.
Het relletje begon toen vader Jackson afgelopen zondag, vlak voor een tv-interview op Fox News, over Obama praatte zonder te beseffen dat de microfoon aan stond. ‘Hij doet uit de hoogte tegenover zwarte mensen’, zei Jackson op fluistertoon. ‘Ik wil zijn ballen eraf snijden.’
Zo zie je maar dat een wenende mens niet op iedereen hetzelfde effect heeft.
Ik heb me nog nooit beter gevoeld dan iemand anders. Die racisme- en segregatietoestanden, ik kan daar met mijn verstand niet bij. Waar mijn verstand ook niet bij kan is dat twee politiekers zich kostelijk amuseren op een terrasje met het zingen van liedje over een Joods meisje dat verbrand wordt in Dachau. Ik word er misselijk van.
1 opmerking:
Over Obama: ik had instinctief een goed gevoel bij de man. Ik ben dus blij met het resultaat van de verkiezingen. Ik heb me te weinig verdiept in zijn politiek om mijn gevoel te kunnen staven. De toekomst zal uitwijzen of mijn gevoel gerechtvaardigd was. 't Is en blijft natuurlijk politiek en daarin zijn de meeste mensen zo veranderlijk als de wind. We'll see.
Wat de laatste paragraaf betreft: ik voel me vaak ook misselijk (en dan echt fysiek) bij mensen die stardenkend en racistisch en oordelend en.... zijn. En dan kan ik mij daar enorm over opwinden. En dan denk ik: 'mens erger je niet, 't leven is veel makkelijker als je gewoon kijkt en laat passeren'.
Mja, die houding zal niet voor direct zijn vrees ik. Onrecht, op om 't even welk vlak, maakt mij opstandig.
Een reactie posten